Gevaren en beheersing van de buxusmot

de essentie in het kort

• Buxusmotten zijn moeilijk vroeg te herkennen
• Singels en opgegeten bladeren zijn aanwijzingen voor een besmetting
• Aangetaste delen van de plant moeten zo snel mogelijk worden weggegooid - en in geen geval op de compost
• Buxusmotten kunnen met ecologische middelen direct worden verzameld of bestreden

Het probleem van de buxusmot

Een besmetting met buxusmot is niet alleen vervelend, het is ook behoorlijk kritiek. Omdat naast het feit dat zorgvuldig verzorgde buxushagen of ballenbakbomen onaantrekkelijk worden weggevreten en bedekt met vliezen, is het ook niet eenvoudig om de buxusmot te bestrijden. Enerzijds wordt een plaag meestal pas herkend als de kroon al lelijk is opgegeten, anderzijds kunnen er binnen één seizoen meerdere generaties ontstaan.

lees ook

• As als meststof - mogelijkheden en gevaren
• Yuccapalm - de gevaren van bladvlekkenziekte
• De beste huismiddeltjes om de buxusmot rups te bestrijden

Een ander probleem is dat wanneer je nieuwe planten koopt, je de vervelende plaag weer in handen kunt krijgen. Vooral door de plantenhandel werd de buxusmot zo wijdverspreid.

Is de buxusmot giftig?

Bij exotische planten en insecten vraagt ​​men zich al snel af of ze misschien niet giftig zijn voor mensen, vogels of andere dieren. Bij de buxusmot is dit slechts indirect het geval. Hoewel het aanvankelijk niet giftig is, wordt het dat in de loop van de buxusbezetting. De plant bevat wat gifstoffen, vooral alkaloïden, die de larven in hun lichaam opslaan als ze eten. Als gevolg hiervan nemen de bovengenoemde roofdieren deze gifstoffen ook op als ze zich tegoed doen aan de rupsen. Dit lijkt echter geen serieuze bedreiging voor de zangvogels te vormen.

Wat kan er tegen de buxusmot worden gedaan?

Als er al een besmetting gaande is, is het belangrijk om zo vroeg mogelijk tegenmaatregelen te nemen. Als je grondig bent met de eerste generatie, heb je misschien gemoedsrust voor de rest van het seizoen.

In principe moet u omwille van de natuur en uw eigen gezondheid altijd eerst proberen de buxusmot biologisch te bestrijden.

Mechanische methoden

Zeker als de plaag nog niet ver gevorderd is, is het raadzaam om de plaag eerst mechanisch te bestrijden. Het motto "natuurlijk vechten" wordt dus het best vervuld.

Mechanische methoden zijn:

• Verzamelen
• Klaarkomen
• Afblazen

Als het aantal larven beheersbaar is, kun je bijvoorbeeld een pincet gebruiken om de dieren te verzamelen, wat natuurlijk enige vaardigheid vereist.

De wat grovere variant is de tuinslang of lagedrukreiniger of een bladblazer. Je kunt het gebruiken om de rupsen uit de struik te spoelen of te blazen en ze op te vangen op een folie die vooraf onder de plant is uitgespreid.

Youtube

Ecologisch betekent: Buxusmotten bestrijden zonder chemicaliën

Effectieve chemicaliënvrije middelen zijn:

• Bacillus thuringiensis-producten
• Olie producten
• azijn
• Kalk- en steenmeel

Bacillus thuringiensis - Xentari

De bacterie Bacillus thuringiensis is een effectief middel voor de biologische bestrijding van de buxusmot - hij koloniseert de rupsen parasitair en zorgt ervoor dat ze afsterven. Producten met de bacil worden verkocht onder de naam Xentari, bijvoorbeeld door de firma "Raupenfrei" uit Neudorff.

Neem

Producten op basis van neemolie zijn momenteel in opkomst als zachte pesticiden. Ze zijn ook een effectieve hulp tegen buxusmotplagen. De werkzame stof azadriachtine uit de neemboomzaden wordt opgeslagen in de bladeren van het buxus en remt de rui en daarmee de ontwikkeling van de rupsen. Het is vooral voordelig dat u direct stopt met het wegeten van de bladeren. Merk op dat de neemoliebehandeling indien mogelijk niet op hoog vuur moet worden gedaan. Bij warm weer is het daarom het beste om na zonsondergang te sproeien.

Om het actieve ingrediënt zo goed mogelijk over de doos te verdelen, is het raadzaam om een ​​concentraat te gebruiken. Dit wordt verdund met water (de verhouding staat vermeld op de productcontainer) en in een dispergeerapparaat gedaan. Om de oppervlaktespanning van het mengsel te verminderen, kun je een druppel afwasmiddel of wat zachte zeep toevoegen (€ 17,27 op Amazon *). Dit geeft u een meer grondige dekking en betere slagingspercentages.

Ballistol olie

Ballistol-olie kan ook worden gebruikt als tegengif tegen een buxusmot. Het is voordelig dat het middel kant-en-klaar in spuitbussen wordt gemaakt. Dat maakt de applicatie eenvoudiger. De olie werkt voornamelijk door de gasuitwisseling in de eieren te belemmeren en de luchtwegen van de larven te verstoppen.

azijn

Azijn is ook een van de beproefde huismiddeltjes tegen de buxusmot. Het maakt de pagina's van het boek oneetbaar voor het ongedierte. Het is het beste om de azijn te combineren met andere huismiddeltjes, d.w.z. met olie en een beetje water. Dit draagt ​​bij aan het verstoppingseffect van de luchtwegen en vergroot het algehele effect.

bakpoeder

Naast cakebeslag heeft bakpoeder altijd veel andere toepassingen gevonden. Naast vlekken moet het ook helpen tegen de buxusmot. Hiervoor wordt een oplossing gemengd met water en met een dispergeerder op de doos gesproeid.

limoen

Algenkalk in poedervorm wordt normaal gesproken met succes ingezet tegen schimmelziekten in buxus. Maar kalk kan ook werken tegen de buxusmot. De bladeren bedekt met het limoenpoeder zijn onaantrekkelijk voor de larven om te eten. U kunt ook fijngemalen kalksteen proberen.

Primaire rotsmaaltijd

Een soortgelijk effect kan worden bereikt met primair steenpoeder. Als het steenmeel (€ 14,95 bij Amazon *) op de bladeren van de buxus wordt afgezet, is het voor de boorder moeilijker om eieren te leggen.

Wanneer injecteren

U moet een sprayregime met organische controlevloeistoffen toepassen zodra u een populatie buxusmotten ontdekt. Het is altijd beter als je de eerste generatie boormachine in het seizoen al volledig uitroeit en zo een volgende generatie voorkomt. Om een ​​plaagpopulatie effectief uit te roeien, moet u drie keer grondig sproeien gedurende een periode van ongeveer 3 weken.

Chemicaliën

Chemische middelen zijn natuurlijk niet aan te raden vanwege hun doorgaans schadelijke effecten op het biosysteem van de tuin en het milieu. Als echter geen van de ecologische middelen werkt en u geen andere uitweg ziet, kunt u er ook op terugvallen.

Calypso

Het product "Pest-Free Calypso" van Bayer is bijvoorbeeld effectief. Afgezien van het niet bepaald milieuvriendelijke karakter, kan de applicatie u ook schaden. Vooral bij contact met de huid kunnen allergische reacties optreden; het middel mag in geen geval in de ogen komen of worden ingeslikt.

Lizetan

Onder de handelsnaam "Lizetan" verkoopt het bedrijf Protect Garden een spray op basis van de synthetisch geproduceerde neemolieboom-actieve ingrediënt azadriachtin. Voor de buxusmot is bijvoorbeeld het product “Lizetan Pest Free” zeer effectief gebleken. Het heeft in principe hetzelfde systemische effect als biologische neemproducten, maar is minder zacht en kan allergische reacties veroorzaken.

Bi 58

Bi 58 is niet goedgekeurd voor buitengebruik, alleen gebruik op sierplanten in kassen is toegestaan. Bi 58 is een gebruiksklare spray die werkt met de actieve ingrediënten abamectine en pyrethrines. Abamectine heeft een schadelijk effect op het zenuwstelsel van ongedierte, pyrethrines werkt als contactgif. De besproeide insecten sterven snel, maar het middel heeft een langdurig schadelijk, toxisch effect op waterorganismen.

Careo

Het insecticide “Pest Free Careo” van Celaflor is ook een chemische spray die kan worden gebruikt tegen de buxusmot. Het actieve ingrediënt is het voedselgif acetamiprid, dat verlamt en ervoor zorgt dat het ongedierte sterft. Het concentraat is echter ook giftig voor in het water levende organismen.

Feromoonvallen

Vallen kunnen ook worden gebruikt tegen populaties buxusmot. Bovenal worden feromoonvallen gebruikt tegen de plaag.

Een feromoonval maakt gebruik van de aantrekkingskracht van geuren tijdens het paarproces van plaaginsecten. Synthetisch geproduceerde lokstoffen van vrouwelijke insecten, technisch gezien feromonen, worden ofwel gecombineerd met lijm op tabletten of geïnjecteerd in een opvangbak. Bij de eerste methode blijven de mannelijke insecten die worden aangetrokken er gewoon aan plakken, bij de tweede komen ze in de opvangbak, die ze niet meer kunnen verlaten. Door het vangen van de mannelijke buxusvlinders wordt de paarsnelheid en dus de voortplanting verminderd.

functionaliteit

De containervallen bestaan ​​meestal uit een opvanglichaam en twee opslagkamers voor de lokstof, een feromoongel, die is gevuld met een injectiespuit. Deze gel is meestal ook verkrijgbaar als navulverpakking. Vallen van Natria (Bayer), von Solabiol of von Neudorff werken bijvoorbeeld met dit principe. De Neudorff-val is onder de merknaam Neudomon als specifieke buxusvariant verkrijgbaar.

Ervaring: matige effectiviteit

De valmethode is vrij ongecompliceerd omdat alleen de val hoeft te worden opgehangen en de lokstofdepots gedurende het seizoen om de paar weken moeten worden bijgevuld. Het effect is echter lang niet zo effectief als bij gerichte behandelingen op de Buchs met huismiddeltjes en sproeikuren. Uiteindelijk is het aantal mannen slechts licht verminderd, maar zeker niet op nul gezet. Er zijn dus meestal nog individuen over die kunnen paren met vrouwtjes.

Feromoonvallen worden in de land- en bosbouw dus eigenlijk meer gebruikt voor monitoring, dat wil zeggen om de omvang van de bevolking te diagnosticeren, en minder voor het daadwerkelijk beperken van schade. In dit opzicht kunt u dergelijke vallen echter ook gebruiken voor inspectie, dus om te bepalen of buxusmotten überhaupt in uw tuin voorkomen. Op deze manier kun je je voorbereiden op een gericht gevecht.

Tips

Om ervoor te zorgen dat u in de eerste plaats geen problemen krijgt met de buxusmot, is het de moeite waard om voorzorgsmaatregelen te nemen. Het begint met de aanschaf van planten. Voordat u een buxus koopt, inspecteert u deze met een arendsoog: als u fijne vliezen of kleine kruimels uitwerpselen kunt zien, is een besmetting met buxusmot vrij zeker.

Het overspannen van buxusbomen met een fijn net kan ook nuttig zijn, omdat het voorkomt dat de motten eieren leggen.

Gooi aangetaste buxus weg

Tot slot wil ik nog iets zeggen over het correct weggooien van aangetaste buxustakken of hele planten. Omdat het ongedierte de afgelopen jaren zo massaal is verspreid, heeft elke hobbytuinier een bepaalde verantwoordelijkheid om verdere verspreiding te voorkomen. Hoewel er geen officiële meldingsplicht is voor een besmetting met buxusmot, moet de controle in het belang van de algemene tuindersgemeenschap zo grondig mogelijk zijn.

Belangrijk is:

• Geen verwijdering op de compost
• Ideaal: verbranden

Aangetast plantmateriaal hoort niet op de compost!

Dus als u te maken heeft met een sterke, eigenwijze populatie en uw buxus wordt slecht weggevreten, dan is het noodzakelijk om aangetast plantmateriaal grondig te verwijderen, niet alleen om esthetische redenen, maar ook om te voorkomen dat het zich verspreidt. Verjongde motten kunnen nog steeds op de opgegeten en dode scheuten van een buxus zitten, die in een radicale snee samenkomen. Om ervoor te zorgen dat ze geen verdere schade kunnen aanrichten, mag het maaisel nooit op de compost worden gegooid. Daar kunnen de rupsen zich verder ontwikkelen en beginnen de problemen opnieuw.

Branden is het beste

Het is het beste om gekapte, aangetaste buxushouttakken te laten verbranden in een recyclingfaciliteit. Dit is de veiligste manier om de plaag te doden. Gooi het maaisel in ieder geval bij het huisvuil, waar de nog aanwezige larven minder kans hebben om zich tot motten te ontwikkelen.

Bijzonder bedreigde gebieden

In Duitsland worden vooral die in het Rijnland, het Rijn-Main-gebied en het zuidwesten zwaar getroffen door de buxusmot. Door het warme klimaat voelt de plaag zich hier bijzonder comfortabel. Daarom waarschuwt de Duitse Tuinbouwvereniging expliciet voor het planten van buxus in deze streken.

achtergrond

Feiten over de buxusmot

Zoölogie, oorsprong en distributie

De buxusmot wordt zoölogisch Glyphodes perspectalis genoemd en is een kleine vlinder. Het behoort tot de familie van de slurf, die vooral in tropische streken voorkomt. De buxusmot is ook niet inheems bij ons. Oorspronkelijk komt hij uit Oost-Azië, vanwaar hij rond 2007 - waarschijnlijk via de plantenhandel - bij ons in Centraal-Europa werd geïntroduceerd. Sindsdien heeft de verspreiding zich tot grote ergernis van veel hobbytuiniers snel verspreid. Helaas is het ook niet gemakkelijk om te vechten. Maar je hoeft niet op te geven.

Om de buxusmot te kunnen herkennen heb je ook een oplettend oog nodig omdat de rupsen in de groene buxusbladeren moeilijk te onderscheiden zijn. Hoe eerder een besmetting wordt gedetecteerd, hoe groter de kans op een succesvolle bestrijding.

Uiterlijk van de mot

Een volwassen buxusmot heeft een brede, uitgespreide driehoekige vorm van ongeveer 40 mm breed en 25 mm lang. Zijn vleugels zijn crèmewit en bruin omrand. In het midden van de bovenste bruine rand, als je goed kijkt, zie je aan beide kanten een kleine, halvemaanvormige vlek. Maar er zijn ook hele bruine exemplaren.

Uiterlijk van de rupsen

De buxusmot rups is ongeveer 5 cm lang en geelgroen van kleur. Op de achterkant loopt een zwart-bruin-wit gestippeld gestreept patroon. De kop is zwart en de rups is over het hele lichaam bedekt met witte haren.

Werkelijke schade door larven

De echte boosdoeners die ervoor zorgen dat de buxus wordt vernietigd, zijn niet de volwassen motten, maar de larven. Als een buxusmot eenmaal is uitgegroeid tot een afgewerkte vlinder, heeft hij bijna alleen de taak om voor het nageslacht te zorgen en leeft hij niet lang daarna. Het ongedierte brengt het grootste deel van zijn bestaan ​​door met eten en voorbereiden op zijn bestemming voor het leggen van eieren. Als mot hangt hij overigens minder aan buxus en meer aan andere planten.

De buxusmot daarentegen legt zijn eieren altijd op buxusbomen. Hier komen de larven uit en wikkelen zich in de winter in witte webben. Pas als de vorst duidelijk voorbij is, worden de rupsen actief. Daarna verlaten ze hun webgrot en beginnen ze te smullen van de bladeren van hun waardplant. Dit geeft hen de energie om te groeien en verschillende ontwikkelingsstadia te doorlopen.

Ten slotte trekken ze zich, net als alle vlinders, terug in een pop om zichzelf in een vlinder te veranderen.

Schade

Omdat de uitgekomen buxusmot rupsen overwinteren in relatief duidelijk zichtbare webben in het buxus, zie je in het koude seizoen al een plaag.

Als de rupsen in maart aan hun vraatzuchtige broei beginnen, wordt de plant geleidelijk ontbladerd en geeft zonder tegenmaatregelen al snel een triest, kaal beeld. Houd dus uiterlijk in maart je bak in de gaten - want de rupsen beginnen aan de binnenkant van de kroon te eten, zodat het boompje er aan de buitenkant langer onberispelijk uitziet.

Als er geen sappige bladeren meer over zijn, zullen de rupsen ook de schors van de jongere scheuten aanvallen en ervoor zorgen dat deze afsterven. Een duidelijke aanwijzing voor een buxusmot zijn overigens de overgebleven bladskeletten, omdat deze door de parasieten worden afgewezen.

Roofdieren

De buxusmot is pas onlangs naar ons geëmigreerd en zijn natuurlijke vijanden uit China en Co. hebben hem niet vergezeld. Desalniettemin lijken sommige inheemse soorten die bereid zijn zich aan te passen zich aangepast te hebben aan de nieuwe voedselvoorziening en de larven van de buxusmot op hun menu te hebben gezet. Dit zijn voornamelijk mussen, vinken, koolmezen en sommige soorten wespen.

Kan een buxus resistent zijn tegen de buxusmot?

In de loop van de massale verspreiding van de buxusmot neemt de vraag naar buxusrassen toe die resistent zijn tegen de plaag. De buxus is immers een stevig gevestigd cultureel bezit van de lokale tuinbouwgeschiedenis en heeft een grote passie.

Ontnuchterende realiteit

Helaas zijn er nog geen resistente buxusrassen. Dus als u absoluut niet zonder de klassieke haag- en kogelgewassen wilt, moet u leven met het risico van aantasting van de borealer en, in het ergste geval, de inspanning accepteren die nodig is om deze te bestrijden.

Klein lichtpuntje

Wel is het een beetje geruststellend dat er in ieder geval varianten zijn die wat minder vatbaar lijken. Deze omvatten vooral de variëteiten van het kleinbladige buxus, botanisch gezien Buxus microphylla. Aantrekkelijke rassen zijn onder meer de 'Herrenhausen' of de 'Faulkner'.

Als je aan de veilige kant wilt blijven en niet te gehecht bent aan de echte buxus, is het ook de moeite waard om over te stappen op soortgelijke kleine bomen. Op deze manier kunt u de vervelende mot op lange termijn vermijden en toch genieten van snoei-compatibele, nauwkeurig vervormbare en robuuste struiken.

Suggesties zouden zijn:

• Dwerg liguster
• Dwerg taxus
• Kleinbladige rododendron

Dwerg liguster

Vooral de soorten van de dwergliguster zijn een alternatief voor het buxus. Met zijn kleine, elliptische bladeren lijkt hij erg op de buxus en heeft hij ook een zeer vergelijkbare plantbouw met een lage dichtheid. In vergelijking met andere liguster soorten blijft hij vrij klein met een hoogte van 70 tot 100 cm en groeit hij ook vrij langzaam. Het is ook niet veeleisend, winterhard en groenblijvend.

Dwerg taxus

De dwerg taxus heeft bijvoorbeeld een wat meer naaldachtige, maar net zo donkergroene en dichte uitstraling. Net als buxus kan hij in een emmer worden gekweekt tot duidelijk gevormde silhouetten en is hij net zo groenblijvend. Het kleine hout is ook geschikt als bedrand. De rode bes fruitdecoratie is een leuke toevoeging!

Kleinbladige rododendron

De kleinbladige rododendron heeft iets grotere, maar kleine bladeren voor zijn geslacht. Net als de dwerg taxus groeit hij compact en bolvormig en is daarom een ​​goede vervanger voor buxus. Het is ook erg robuust en groenblijvend en pronkt met decoratieve bloemen.