Functies in het kort
- Plantenfamilie: waterlelieplanten
- Voorval: Europa
- Locaties: vijvers, meren, langzaam stromende rivieren, zeebaaien
- Hoogte: 50 tot 300 cm
- Bodem: zacht, rijk aan voedingsstoffen
- Bloeiperiode: juni tot augustus
- Bloem: 5 tot 20 cm breed, wit
- Fruit: bes, capsuleachtig
- Bladeren: donkergroene, glanzende, drijvende en waterbladeren
- Wortels: kruipend, niet erg vertakt
- Voortplanting: deling, zaaien
- Bijzonderheid: giftig
Veel namen - meer dan ongeveer 40 soorten
Deze plant uit de familie Nymphaeaceae, waarvan er meer dan 40 soorten zijn, heeft de langste stengels van de inheemse flora van dit land. Ze worden wel 3 m hoog! De bekendste is de witte waterlelie. Het is de meest voorkomende en is ook bekend onder de namen 'waterlelie' en 'god van de wateren'.
lees ook
- Waterlelie: welke soorten zijn winterhard?
- Waterlelie: Inheemse en tropische exemplaren overwinteren
- Redenen waarom de waterlelie niet zal groeien
Bladeren, bloemen en vruchten onderzocht
De waterlelie heeft bladeren boven en onder water. De bladeren, tot 30 cm groot, zijn leerachtig en de bladeren die onder het wateroppervlak zwemmen, zijn opgerold. De vorm van de bladeren is niervormig tot hartvormig. Hun kleur beschrijft een donkergroen dat aan de bovenkant een lichte glans afgeeft.
De bloemen hebben deze kenmerken:
- drijvend op het wateroppervlak
- tot 20 cm breed
- 4 kelkblaadjes
- 20 bloemblaadjes
- meestal wit, minder vaak rood
- hermafrodiet
- talrijke meeldraden
- gele littekens
- licht geurend
Nadat de bloem is 'verdronken', vormt de vrucht zich in het water. Hij wordt 5 cm hoog, is behoorlijk sappig en capsuleachtig. Als het rijp is, geeft het de zaden vrij die het bevat. Deze zwemmen in het water totdat ze ergens stranden en ontkiemen. De zaden kunnen worden gebruikt om de waterlelie te planten.
Tips
Let op: alle delen van de plant van de waterlelie zijn giftig! Consumptie kan onder meer leiden tot ademhalingsverlamming
