Tillandsia ∗ De 10 beste verzorgingstips (bromelia's)

Tillandsia: planten en verzorgen (bromelia's)

Herkomst en distributie

Tillandsia (Tillandsia) is een extreem soortenrijk geslacht met ongeveer 500 verschillende leden in de familie van de bromelia's (Bromeliaceae), die op hun beurt tot de ananasfamilie behoren. De veelal epifytische groeiende planten komen oorspronkelijk uit het hele Zuid-Amerikaanse continent. Ze hebben zich aangepast aan de meest uiteenlopende habitats in de tropen en subtropen en zijn zowel in het regenwoud als in de hoge steppen te vinden (zelfs op hoogten boven de 4.000 meter!) Of zelfs in de droogste regio op aarde, de Atacama-woestijn aan de Chileense kust. Vind.

gebruik

Tillandsia wordt steeds populairder en wordt gebruikt als sierplant voor in huis of in terraria. Hier worden ze ofwel alleen gehouden, met andere planten en / of samen met dieren. Het voordeel van een terrarium is dat de leefomstandigheden hier kunstmatig perfect kunnen worden aangepast aan de behoeften van de bewoners. Het is anders moeilijk om licht, luchtvochtigheid en dergelijke in een appartement te regelen. In de winter is het bijvoorbeeld voor veel Tillandsia-soorten simpelweg te droog omdat de warme lucht van de verwarming de omgeving uitdroogt. Regelmatig - en natuurlijk noodzakelijk! - Ventilatie brengt daarentegen kou met zich mee, die in korte tijd menig tillandsia heeft gedood.

Als u de bijzondere planten in uw huis wilt kweken, moet u zeker kweekplanten gebruiken en zorgvuldig hun herkomst controleren: door de toenemende vraag in de afgelopen jaren zijn er ondanks wettelijke verboden in de landen van herkomst talloze exemplaren uit het wild gehaald, waardoor veel bestanden nu in gevaar zijn of zijn zelfs al verdwenen.

Groei en grootte

De meeste Tillandsia-soorten groeien epifytisch, d.w.z. op bomen en andere planten (bijv. Cactussen) en op levenloze oppervlakken zoals rotsen. Ze ontwikkelen alleen hechtende wortels, maar geen fijne wortels. Om deze reden vindt de opname van water en voedingsstoffen uitsluitend plaats via neerslag en uit de lucht, althans bij de zogenaamde grijze of witte tillandsia. Deze soorten hebben zilverkleurige zuigschubben op hun blad, waarmee ze vocht en voedsel uit de lucht filteren. Andere soorten daarentegen hervormen hun bladeren zodanig dat ze verzameltrechters vormen en inkomend water opvangen. Enkele tillandsia - de zogenaamde groene tillandsia - hebben wortels in de aarde.

Er zijn ook grote verschillen tussen de soorten qua grootte en groeiwijze. Het aanbod varieert van kleine, korstmosachtige groeiende tillandsia's tot grote exemplaren met indrukwekkende bladrozetten.

Bloei, kleuren en bloeitijd

Afhankelijk van de soort bloeien tillandsia's tussen februari en oktober, hoewel het enkele jaren kan duren voordat ze voor het eerst bloeien. De planten bloeien pas als ze een bepaalde leeftijd en grootte hebben bereikt. Overigens gaat de opvallende, langdurige gloed van kleur alleen over de schutbladeren. De eigenlijke, nogal onopvallende bloem vormt hier direct op. Vormen en kleuren van de schutbladen variëren sterk, meestal intense, heldere kleuren zoals rood, violet, roze tot magenta of oranje overheersen. De vorm daarentegen doet in veel gevallen denken aan een fakkel of vlam, waarbij de gekleurde schutbladeren ver buiten de eigenlijke bladeren uitsteken.

Tillandsia zoals Sempervivum (huiseleeks) bloeien overigens maar één keer in hun leven, waarna de plant afsterft. Daarvoor trainen ze Kindel, waardoor de verschillende soorten zich vermenigvuldigen en in de loop van de tijd echte kussens ontwikkelen. Dit geldt echter niet voor alle tillandsia: sommige ontwikkelen nauwelijks uitlopers en planten zich in plaats daarvan vrijwel uitsluitend via zaden voort.

bladeren

De smalle bladeren van de tillandsia vormen bij veel soorten een rozet; ze zijn zelden vertakt en / of spiraalvormig gerangschikt. De meeste hiervan zijn kruidachtige planten met veelal gecomprimeerde stengelbijlen. De weinige soorten zonder samengedrukte stamas ontwikkelen echter langere stengels met afwisselend blad.

fruit

Wanneer de bevruchting heeft plaatsgevonden, vormen Tillandsia capsulevruchten, die net als paardenbloemen zijn voorzien van “parachutes” voor verdere verspreiding. In de huiskamer- of terrariumcultuur produceren de planten echter zelden zaden omdat er geen bestuivende insecten zijn.

Giftig

Tillandsia's worden allemaal als niet-giftig beschouwd, wat zowel voor mensen als voor dieren geldt. Om deze reden worden ze vaak gebruikt in terraria voor baardagamen en andere exotische huisdieren. Voorzichtigheid is echter geboden bij sommige soorten, omdat de bladeren puntig en scherp kunnen zijn, zodat verwondingen bij onzorgvuldig gebruik niet kunnen worden uitgesloten.

De planten zijn niet eetbaar.

Plaats

Tillandsia's hebben in principe een zo helder mogelijke standplaats nodig, maar in veel gevallen niet direct in de volle zon. De planten kunnen vaak het beste naast een raam staan. De optimale ruimte hangt echter grotendeels af van de behoeften van de individuele soort.

Grijze tillandsia zijn zo helder en zonnig mogelijk. Omdat ze gewend zijn aan koelere nachttemperaturen uit hun natuurlijke omgeving, kunnen sommige soorten de zomermaanden buiten doorbrengen. Een gedeeltelijk schaduwrijke en luchtige plek is hiervoor ideaal, bijvoorbeeld in het bladerdak van de huisboom, op een trellis of aan een muur. Groene tillandsia's geven daarentegen de voorkeur aan heldere, warme en zeer vochtige locaties, hoewel ze niet direct voor een raam hoeven te staan. Maar let op: bij deze soorten mag de temperatuur nooit onder de 15 ° C komen, terwijl de grijze tillandsia in de winter op 10 tot maximaal 15 ° C wordt gehouden.

Substraat en presentatie

Epifytisch groeiende tillandsia worden niet in een substraat gekweekt. Bevestig ze in plaats daarvan aan een voorwerp waaraan de planten na verloop van tijd zullen wortelen. Dit kunnen stukken hout of schors zijn, natuurlijke of kunstmatige stenen (kalkarm!), Schelpen of gewoon een simpele draad.

Omdat de planten wat tijd nodig hebben om te wortelen, worden ze eerst verlijmd of vastgebonden. Hiervoor kunt u bijvoorbeeld in de handel verkrijgbare siliconenlijm uit de ijzerhandel of eenvoudige secondelijm gebruiken. Zorg ervoor dat de gebruikte lijmen vrij zijn van aceton. Laat in dit geval het hete lijmpistool alleen in de kast liggen, omdat de resulterende warmte de plant zal beschadigen. In plaats van te plakken kunnen Tillandsia's ook aan elkaar worden geknoopt met dunne stroken normale, elastische nylon panty's. Gebruik hiervoor huidkleurige kousen, deze zijn bijna onzichtbaar. Zodra de plant of het plantarrangement stevig geworteld is, kan de panty worden verwijderd.

Tillandsia's met wortels daarentegen plant je het beste in orchideeëngrond of in een mengsel van schors, veenmos en grof zand dat je zelf hebt voorbereid.

water geven

Omdat epifytisch groeiende tillandsia het water voornamelijk via de bladeren opneemt, hoef je deze exemplaren, die sowieso zonder substraat worden gekweekt, niet water te geven. Bespuit de planten in plaats daarvan meerdere keren per week met kalkarm, dwz zacht, water. Gebruik indien mogelijk regenwater of zeer goed oud of gekookt en gekoeld leidingwater. Mineraalwater met weinig kooldioxide en een laag kalkgehalte is ook geschikt. Als alternatief kunnen de planten tijdens de zomermaanden eenmaal per week in een bad met kalkvrij water worden ondergedompeld, maar je moet wel oppassen: als de bladeren van de grijze tillandsia in contact komen met water, worden ze groen.

Omdat groene tillandsia's een hoge luchtvochtigheid nodig hebben, moet u deze soorten dagelijks besproeien. Als het daarentegen om een aardecultuur gaat - ongeacht het type - mag het substraat niet uitdrogen. Geef de plant water met kamertemperatuur en kalkarm water zodra de grond merkbaar droog is.

Voorzichtigheid is geboden bij woestijn tillandsia zoals Tillandsia capitata. Deze hebben meestal niet zoveel water nodig, maar zijn tevreden met ongeveer één of twee doses per maand. Hier kunnen echter geen algemene uitspraken worden gedaan, aangezien planten, net als alle levende wezens, zeer individueel zijn. Als u uw planten goed observeert, kunt u de werkelijke waterbehoefte gemakkelijker inschatten.

Bevruchten

Bij de epifytische soort worden voedingsstoffen ook via de bladeren opgenomen. Gebruik een speciale bromelia-meststof die u aan het spuit- of gietwater toevoegt en spuit deze eenvoudig op de plant. De hele plant dient altijd te worden verneveld zodat alle plantendelen gelijkmatig worden aangevoerd. Aangezien Tillandsia slechts een lage voedingsbehoefte heeft, is bemesting voldoende tussen april en september ongeveer elke twee weken en tussen oktober en maart slechts elke vier tot zes weken.

Snijden

Tillandsia moet (en mag niet!) Worden gesneden. Dode of verdorde delen van de plant kunnen na verloop van tijd gemakkelijk worden geplukt.

Vermenigvuldigen

Voortplanting vindt heel eenvoudig plaats via uitlopers die de plant zelf vormt en die "Kindel" worden genoemd. Snijd deze indien mogelijk niet van de moederplant af, maar scheid ze door ze voorzichtig te plukken of te breken. Plant of fixeer ze dan direct op een nieuw substraat of zet ze in een zanderig substraat. Nadat de Kindel zijn getraind, sterft de moederplant meestal af.

Alleen de soort Tillandsia usneoides ontwikkelt geen kindles. Om deze te verspreiden, snijdt u gezonde scheuten af van ongeveer 10 tot 15 centimeter lang met een scherp en schoon mes. Bind ze vervolgens op kurk of hout en bespuit ze elke dag met water.

Voortplanting door zaden is daarentegen veel moeilijker, vooral omdat ten minste twee exemplaren van dezelfde soort tegelijkertijd moeten bloeien voor een succesvolle bevruchting. Omdat tillandsia's zelden bloeien, zou je waarschijnlijk vele jaren moeten wachten om zaden te verzamelen. Vooral omdat de daaropvolgende fruitrijping en kieming elk enkele maanden in beslag nemen.

Overwinteren

Als u de tillandsia het hele jaar door in het appartement bewaart, hoeft u tijdens de wintermaanden in principe geen speciale maatregelen te nemen. Alleen de waterbehoefte kan toenemen, omdat de verwarmingslucht de luchtvochtigheid sterk vermindert. Bovendien worden de bemestingsintervallen verlengd tot vier tot zes weken.

Tillandsia die in de zomer op het balkon zijn overdekt, worden uiterlijk in september - bij koeler weer eerder - opgeruimd en op een lichte en goed geventileerde plaats overwinterd. De temperatuur mag echter niet onder de 15 ° C komen. In dit geval is er geen bemesting, alleen regelmatig sproeien is zinvol.

Ziekten

Veel Tillandsia-soorten hebben een hoge luchtvochtigheid nodig, maar je moet het niet overdrijven: nattigheid leidt onvermijdelijk tot rot en dan is de plant niet meer te redden.

Ongedierte

Bladluisplaag komt zelden voor, maar de dieren kunnen gemakkelijk worden verwijderd door de bladeren te wassen.

Tillandsia bloeit niet, wat kan ik doen?

Als je tillandsia niet in bloei staat, is het waarschijnlijk dat hij gewoon nog niet "bloeirijpheid" heeft bereikt. Het kan soms jaren duren voordat deze interessante planten hun vaak bizarre bloemen ontwikkelen. Op fora wordt soms geadviseerd om met behulp van een appel de planten tot bloei te brengen. Rijpe appels geven ethyleen af, een gas dat de rijping bevordert. Deze methode werkt echter alleen als de betreffende tillandsia er klaar voor is.

Tips

Tillandsia's die in glazen bollen worden gehouden, zien er bijzonder mooi uit. Deze vorm van kweek biedt ook het onverslaanbare voordeel dat het optimale groeiomstandigheden kan creëren.

soorten

Vooral de volgende Tillandsia-soorten zijn populair:

Tillandsia cyanea: “Blue Tillandsia”, rozetvorm voor bodemcultuur met bladeren tot 45 centimeter lang, blauwviolette bloemen en roze schutbladeren
Tillandsia lindenii: vergelijkbaar met Tillandsia cyanea, maar met een bloemstengel tot 30 centimeter hoog en donkerblauwe bloemen
Tillandsia usneoides: ook wel "Boombaard" of "Spaans mos" genoemd, vormt lange, draadachtige, grijze scheuten met geschubde bladeren
Tillandsia aeranthos: zilverachtig blad en grote, rood tot paarse bloemen
Tillandsia fuchsii: lange, rode schutbladeren aan buisvormige bloemen
Tillandsia flabellata: tot 25 centimeter hoge, rode buisvormige bloemen tussen februari en maart
Tillandsia albertiana: blijft klein, stengelvormend, mooie bloemen in helderrood
Tillandsia morreniana: ook Catopsis morreniana, heel klein, filigraan regenwoudbromelia, zeldzaam
Tillandsia bulbosa: ui-achtige stam met lange, smalle bladeren
Tillandsia floribunda: zeer rijkbloeiend en krachtig met paarse bloemen, ideaal voor beginners
Tillandsia punctulata: kenmerkende rozetvorm met mooie, wit gestippelde bloemen

Naast de hier genoemde soorten zijn er nog tal van andere in speciaalzaken, waarvan sommige alleen voor specialisten worden aanbevolen. Sommige soorten bromelia vereisen zeer speciale leefomstandigheden die alleen kunnen worden gecreëerd met veel inspanning en nauwkeurige kennis van deze planten. Mocht je bij het zoeken naar geschikte tillandsia de botanische naam “Catopsis” tegenkomen, dan is het vaak een soort met speciale behoeften. Catopsis zijn net als Tillandsia bromelia's, maar hebben beduidend kleinere bloemen en andere verschillen (bijvoorbeeld in de structuur van de kelkblaadjes). De soorten zijn echter nauw verwant en soms worden de twee namen als synoniemen gebruikt in plantenwinkels.

Lees verder