Van monocultuur naar meer diversiteit

de essentie in het kort

• Monocultuur beschrijft de teelt van slechts één type plant. Het verschilt van vruchtwisseling en gemengde teelt. Hun nadelen wegen zwaarder dan de voordelen.
• Monoculturen komen veel voor in de land- en bosbouw. Typische voorbeelden zijn sparrenbossen, palmolieplantages of maïsvelden.
• Pure teelt wordt ook vaak in de eigen tuin beoefend. Door de vele negatieve effecten wordt gemengde cultuur steeds belangrijker. Het kan worden ontworpen met groenten en kruiden.

Wat betekent monocultuur?

Monocultuur is afgeleid van de Griekse termen monos voor "alleen" en cultura voor "cultivatie" of "zorg". Het beschrijft een soort teelt waarbij een akkerplant gedurende meerdere jaren op een oppervlakte wordt verbouwd. Deze vorm van beheer, ook wel pure cultuur genoemd, wordt toegepast in de land-, bos- en tuinbouw. De voordelen van deze methode zijn vereenvoudigd onderhoud en hoge opbrengsten.

lees ook

• De rijke variëteit aan sierkweepeervariëteiten
• Asperges - de verscheidenheid aan fijne seizoensgroenten
• De beheersbare diversiteit van aardwespen

Youtube

Vruchtwisseling, gemengde teelt of monocultuur?

Het tegenovergestelde van monocultuur is gemengde cultuur. Dit type teelt wordt ook wel gemengde vruchtwisseling genoemd, omdat volgens de definitie verschillende gewassen tegelijkertijd en na elkaar op het ene gebied worden geteeld. Hoewel de onderhoudsinspanning en de oogstlogistiek aanzienlijk hoger zijn dan bij monoculturen, zou gemengde teelt de nadelen van pure culturen moeten compenseren.

Voordelen van gemengde cultuur:

• Synergie : planten beschermen elkaar tegen ongedierte of leveren voedingsstoffen
• Schaduw : hoger groeiende planten zorgen dankzij hun bladmassa voor een vochtig microklimaat in het lager gelegen gebied
• Bescherming : De bodem wordt continu beschermd tegen erosie door wind en regen
• Bescherming : een totale mislukking van de oogst wordt vermeden

De vruchtwisseling is een ander tegengestelde van de monocultuur, waarin een gebied wordt verbouwd met wisselende gewassen. Er wordt aandacht besteed aan de grootst mogelijke veelzijdigheid. Culturen die niet met elkaar verenigbaar zijn, worden in tijd en ruimte afzonderlijk van elkaar gekweekt. Hoewel vruchtwisseling kan worden opgevat als een akkerbouw, is monocultuur een economie op één akker. Typische gewassen voor vruchtwisseling zijn koolzaad, bieten en aardappelen. Bij deze gewassen is de plaagdruk in de pure teelt te hoog en is de oogst niet meer te behalen.

Brengt monocultuur nadelen met zich mee?

Dat pure economie nog steeds wordt beoefend, schuilt in de voordelen. Voor dit formulier is geen wagenpark met verschillende speciale machines nodig, maar u kunt altijd dezelfde machines gebruiken. Deze routine strekt zich ook uit tot marketingstructuren. Gespecialiseerde kennis op het gebied van een cultuurgewas is voldoende om een ​​zo hoog mogelijke oogstopbrengst te behalen.

Negatieve kant van de pure cultuur:

• geen optimaal gebruik van licht en water
• Synergie-effecten spelen geen rol
• verhoogde vatbaarheid voor ziekten en plagen
• Bodem ervaart een eenzijdige uitputting van voedingsstoffen
• meer meststoffen en pesticiden nodig

Monocultuur in het bos

De natuur streeft naar gemengde culturen. Geen enkel natuurlijk bos herbergt slechts één soort plant, het is eerder een mozaïek van gecoördineerde organismen. In dit ecosysteem vinden talloze diersoorten een habitat. Gemengde bossen hebben een verzachtend effect op de klimaatverandering omdat ze kooldioxide gedurende een langere periode opslaan. Deze diverse ruimte is niet alleen ecologisch zinvol.

Toch worden talrijke bossen gekenmerkt door monoculturen. Vuren en andere snelgroeiende coniferen worden nog steeds in pure cultuur geteeld. Zij zorgen voor een optimale bevoorrading van de papierindustrieën en houtverwerkingsbedrijven met de grondstof hout.

Problemen uit het verleden:

• enorme schade door windstop in 2007 en 2018
• extreme verspreiding van de schorskever van 2016 tot 2019
• toenemende verzuring van de grond door naalden, waardoor kalk moet worden uitgevoerd

achtergrond

Monoculturen leveren niet de gewenste winst op

Studies van de Universiteit van Freiburg en het Duitse Centrum voor Integratief Biodiversiteitsonderzoek hebben aangetoond dat gemengde culturen productiever zijn dan pure culturen. Gemengde stands met vijf verschillende soorten produceren ongeveer 50 procent meer hout dan monoculturen. Dit aspect is gebaseerd op verbeterde synergie-effecten. De bomen die op verschillende hoogtes groeien, worden optimaal van licht voorzien. Verschillende soorten wortelstelsels zorgen voor een beter gebruik van de beschikbare voedingsstoffen. Gemengde gewassen blijken beter bestand tegen ongedierte en beter bestand tegen jarenlange droogte.

Voorbeeld Duitsland

Sparren zou van nature niet voorkomen op de huidige locaties van sparrenbossen. Het is een houtsoort die van nature alleen op 500 meter hoogte voorkomt en soortenrijke, gapende bossen vormt. In plaats daarvan zouden de locaties van de sparrenbossen worden gekenmerkt door gemengde bossen met een hoog aandeel beuken.

Door de talrijke problemen en de toenemende bodemdegradatie verandert de moderne bosbouw steeds meer zuivere culturen in plaatsgebonden gemengde culturen. In de afgelopen decennia is de populatie loofbomen met zeven procent toegenomen en is het aandeel coniferen met vier procent afgenomen. Tegenwoordig vormen loofbomen ongeveer 43 procent van de houten vloer.

Regenwoud

Om aan de grote vraag naar palmolie te voldoen, wordt in de tropische regenwouden van Maleisië en Borneo een strikte monocultuur nagestreefd. Oliepalmen staan ​​in rijen naast elkaar op deze gebieden. Talrijke dier- en plantensoorten verliezen hun leefgebied. Maar de negatieve gevolgen voor deze ecosystemen zijn al zichtbaar bij de voorbereiding op de teelt.

Waardevolle regenwoudgebieden worden steeds vaker door brand gekapt. Bij deze maatregel komen in grote hoeveelheden broeikasgassen vrij en moet de bodem worden voorbereid met kunstmest en bestrijdingsmiddelen. De extreme regenval in de tropen zorgt ervoor dat de chemische stoffen uit de grond worden gespoeld en in het water worden gespoeld. Dit vervuilt ook omliggende ecosystemen.

Het gebruik van alternatieve plantaardige oliën verergert het probleem van de vernietiging van regenwoud. Belangrijker is dat er geen regenwouden meer worden omgezet in nieuwe plantages.

Monocultuur in de landbouw

Moderne boerderijen hebben zich gespecialiseerd in het verbouwen van minder gewassen. Deze vorm van beheer lijkt voor veel boeren aantrekkelijker te zijn, omdat ze samenwerken in coöperaties en gemeenschappelijke marketingstrategieën gebruiken om de efficiëntie te vergroten. De beperkte beschikbaarheid van bouwland en tegelijkertijd de grote vraag naar bepaalde producten begunstigen monoculturen.

	Typische teeltgebieden	methode	Effecten	Problemen
soja	Azië, Zuid-Amerika	uitgebreide ontbossing	Biodiversiteit neemt af	de toegenomen vraag stimuleert het gebruik van genetisch gemodificeerde planten
Bananen	Zuid-Amerika, India	Snijd en verbrand tropische regenwouden	Vernietiging van habitats, verplaatsing van dorpen	Schimmelziekte vernietigt wereldwijd voorraden
Maïs	Duitsland	Teelt op akkerland en weilanden	Corning van het landschap	toenemende vlindersterfte
katoen	VS, India, China	Teelt op landbouwgrond, extra land door ontbossing	toegenomen vraag leidt tot intensivering van de productie	extreem waterverlies

Gevolgen van de pure landbouwcultuur

Als dezelfde soorten planten keer op keer in één gebied worden gekweekt, zullen ongedierte en ziekteverwekkers betere leefomstandigheden vinden. De planten zijn vatbaarder voor wortelinfecties. Ze kunnen voedingsstoffen niet meer optimaal uit de bodem opnemen, waardoor hun groei negatief wordt beïnvloed. Dit stimuleert de ontwikkeling van onkruid, waarvan vele moeilijk te bestrijden zijn. Boeren moeten op deze verschijnselen reageren. Ze gebruiken pesticiden om ongedierte te bestrijden en onkruid te doden. Er worden extra meststoffen aangebracht zodat de gewassen beter groeien.

Een kijkje in de geschiedenis

Historisch gezien is de natte rijstteelt in Azië de meest voorkomende vorm van landbouwmonocultuur. Biologisch gezien is rijst eigenlijk geen waterplant. Maar rond 3.000 voor Christus BC realiseerden mensen zich dat deze teeltmethode ongedierte en onkruid onderdrukte. Door eeuwenlang veredelen heeft rijst zich ontwikkeld tot een watervriendelijke plant. De wortels vormen een speciaal ventilatiesysteem waardoor de planten hogere waterstanden aankunnen.

Problemen

Om één kilo rijst te produceren is tussen de 3.000 en 5.000 liter water nodig. Vanwege de enorme effecten op de grondwaterspiegel is de natte rijstteelt verboden in de regio Peking. Algen vormen meer kans in stilstaand water. Daarom moet het water in de plantages constant in beweging zijn.

Te hoge stroomsnelheden zorgen ervoor dat de bodem erodeert. Door de constante overstroming van de velden ontstaat er een zuurstofvrije omgeving in de bodem. Hier leven organismen die methaan produceren als onderdeel van metabolische processen. Ongeveer 25 procent van de wereldwijde methaanproductie is terug te voeren op de natte rijstteelt.

Monocultuur in eigen tuin

Pure cultuur is in de tuin thuis gemeengoed. Vaak wordt er maar één soort plant in een bed geplant. In het ergste geval groeien aardappelen jarenlang op dezelfde plek. Hierdoor verwachten tuinbezitters minder onderhoud, omdat het bed op een bepaald moment in het jaar wordt geoogst. Het is voldoende om specialistische kennis over deze plant op te doen en weinig apparaten zorgen voor de grootst mogelijke efficiëntie tijdens het werken. Het basisprincipe van een bijna natuurlijke tuin is echter gemengde cultuur.

Meer kwaliteit door gemengde cultuur:

• verschillende soorten planten zorgen voor een natuurlijk evenwicht
• Ongedierte en nuttige insecten houden elkaar in bedwang
• De pracht van bloemen strekt zich uit over verschillende seizoenen

Metgezelplanten in het bed

Bekijk het vermeende onkruid op het aardappelbed van naderbij. Velen van hen hebben een waardevol gebruik en zorgen ervoor dat de bodem verandert in een functionerend ecosysteem. Bloeiende planten trekken vlinders of insecten aan, waarvan de rupsen zich voeden met schadelijke insecten. Intens geurende kruiden verjagen ongedierte met hun etherische oliën. Peulvruchten werken als een natuurlijke meststof omdat ze stikstof uit de lucht in de bodem binden.

Tips

Besteed speciale aandacht aan vogelmuur, klaver of brandnetels. Deze planten verbeteren de habitat van de bodembedekking en zijn ook eetbaar.

Goed doordachte combinaties

Aardbeien gedijen goed naast bieslook. Dit kruid is rijk aan etherische oliën die grijze schimmel op aardbeien voorkomen. Bernagie zorgt voor een betere bestuiving doordat de bloemen wilde bijen, hommels en insecten aantrekken.

De diepgewortelde snijbiet past perfect bij radicchio, radijs of kervel. Deze planten voorzien in hun waterbehoefte vanuit de bovenste bodemlagen. Als je na het zaaien geen zin hebt om wortels te verenkelen, meng dan de zaden met zaden van zwarte komijn en kamille. De grove zaden zorgen ervoor dat de wortelgroenten niet te dicht gezaaid worden.

Tips

Maak een gemengde cultuurtafel. Op deze manier kunt u het hele jaar door alles bijhouden en effectieve vruchtwisseling laten groeien.

Veel Gestelde Vragen

Wat zijn de economische risico's van een monocultuur?

Wanneer een boerderij aan een monocultuur begint, wordt deze sterk afhankelijk van de markt en de geldende prijzen. Enerzijds kan het niet telen van andere gewassen een hoog rendement opleveren. Als zich onvoorspelbare rampen voordoen, treedt in het ergste geval economisch bankroet op. Op nationaal niveau wordt het aanbod van landbouwproducten sterk verminderd. Veel landen zijn afhankelijk van de vraag naar een product. U behaalt grote totale exportaandelen met producten die hun oorsprong vinden in monoculturen:

• Mauritius: suiker en rum zijn goed voor 90 procent
• Cuba: genereert tot 83 procent uit rietsuiker
• Ghana: cacao maakt 76 procent uit
• Colombia: 66 procent van alle exportopbrengsten komt uit koffie

Wat zijn de ecologische gevolgen van de pure cultuur?

De eenzijdige teelt heeft een negatief effect op de bodemfauna en het humusgehalte. De nutriëntenbalans van de bodem is onevenwichtig en zowel onkruid als ongedierte en ziekteverwekkers vinden optimale leefomstandigheden. Zelfs voordat de oogst begint, kunnen ongedierte tot 50 procent van de opbrengst vernietigen. Bij een eentonige plantenpopulatie neemt de diversiteit aan dieren af, waardoor de natuurlijke tegenstanders van schadelijke insecten ontbreken. Monoculturen leiden tot meer bodemerosie.

Waar zijn monoculturen typisch?

In Centraal-Europa zijn monoculturen kenmerkend voor wijn- en fruitteeltbedrijven of zuivere graslandbedrijven. Duitsland wordt gedomineerd door pure culturen in die gebieden waar grootschalige ruilverkavelingen hebben plaatsgevonden. Maïs, koolzaad of graangewassen in hun pure vorm komen veel voor in landbouwgebieden. In de bosbouw is de trend de afgelopen decennia steeds meer naar gemengde vormen geweest.

Wat zijn de fundamentele overwegingen van een gemengde cultuur?

Het heeft geen zin om gewassen van één familie in de directe omgeving te zetten. De gewassen worden vaak aangetast door dezelfde plagen en ziekten. Bij deze variant, die valt onder de teeltvorm van gemengde cultuur, kunnen de positieve aspecten niet tot ontwikkeling komen. Hoe meer de planten verschillen, hoe beter de taakverdeling en hoe beter het ecosysteem zich ontwikkelt. Ondiepe wortels en penwortels maken optimaal gebruik van de middelen in een bed, omdat hun wortelsystemen actief zijn in verschillende bodemhorizonnen.

Welke gemengde culturen hebben zich bewezen?

Zelfs de Maya's kweekten pompoenen in de directe omgeving van maïs en bonen. Maar kool blijkt in dit mengsel ook een goede vervanger van de pompoen. Linzen gedijen goed in een graanbed, want hier vind je een goede ondersteuning. Wortelen profiteren van de buurt door uien, omdat ze ongedierte voorkomen. Verschillende soorten blad- en pluksalades kunnen ook goed met elkaar overweg.