Loofbomen met doornen - een overzicht
Naast de loofbomen die hier worden vermeld, hebben sommige acaciasoorten ook doornen. De Acacieae, die volgens de juiste botanische naam uit de tropen en subtropen komen, zijn echter in ons land niet voldoende winterhard en kunnen daarom alleen in potten worden gehouden.
lees ook
- Welke loofboom is uitgerust met kleine kegels?
- Welke bladverliezende boom groeit bijzonder snel?
- Gleditschie is ook zonder doornen verkrijgbaar
Wilde Prunus-soorten
Zowel pruimen als mirabellen, riffen, pruimen en abrikozen hebben vaak doornen in hun wilde vorm, die echter vaak zichzelf verliezen naarmate de boom of struik ouder wordt. Doornige pruimen zijn vaak zaailingen van gecultiveerde vormen of wilde scheuten die groeien uit het substraat van een ent.
Wilde appel (Malus sylvestris)
De wilde appel, ook wel krabappel genoemd, die wijdverspreid is in Midden-Europa, ontwikkelt talrijke verwelkende korte scheuten. Dit is overigens niet de oorspronkelijke vorm van onze gecultiveerde appel (Malus domestica) - hij komt hoogstwaarschijnlijk van de Aziatische wilde appel (Malus sieversii).
Wilde peer (pyrus pyraster)
Net als de wilde appel behoort ook de wilde of houten peer tot de rozenfamilie (Rosaceae). Zoals veel leden van de familie, heeft deze boom, die een hoogte kan bereiken van wel 20 meter, twijgen en takken versterkt met doornen.
Hulst (Ilex)
De inheemse hulst is een groenblijvende, meestal meerstammige grote struik of een boom die tot tien meter hoog kan worden. Opvallend is het grove, enkele glanzend donkergroene blad, dat min of meer sterk gegolfd en aan de rand stekelig gezaagd is. De doornen verschijnen dus niet op de takken, maar op de bladeren.
Amerikaanse Gleditschia (Gleditsia triacanthos)
De Gleditschie is een solitaire boom die veel in parken en langs straten wordt aangeplant. De bladverliezende boom, die tussen de tien en 25 meter hoog wordt, heeft een losse, onregelmatige en breed spreidende kroon. Aan de stam en takken kunnen talrijke sterke, enkelvoudige of vertakte doornen worden gevormd.
Gemeenschappelijke zwarte sprinkhaan (Robinia pseudoacacia)
Robinia, die tot 25 meter hoog wordt, wordt vaak ten onrechte "acacia" genoemd, maar is er slechts in de verte aan verwant. Zijn twijgen en jonge takken zijn typisch gewapend met sterke doornen. De robinia is een van de meest nectar- en suikerrijke bijenkorven voor bijen.
Tips
Als je tijdens een wandeling een loofboom met kleine kegels tegenkomt, is dat geen botanische sensatie: in plaats daarvan vormen elzen kegelvormige vruchten.
