Benamingen
De Jakobskruiskruid is in de volksmond ook onder de naam
- Jakobskruiskruid
- Spider wiet
- Pad wiet
- Eetbaar kruid
lees ook
- Ook gif van Jakobskruiskruid in honing?
- Hoe moet Jakobskruiskruid worden weggegooid?
- Jakobskruiskruid - zeer giftig voor paarden!
bekend. De plant wordt Jakobskruiskruid genoemd vanwege de witte zaadkoppen, die net als de paardenbloem dienen om de zaden te verspreiden. Ze verschijnen al tijdens de bloeiperiode. De Latijnse naam van de plant Senecio betekent ook oude man.
Identificerende kenmerken
De Jakobskruiskruid springt in het oog met zijn felgele bloemhoofdjes op braakland. In weilanden en weilanden daarentegen wordt de giftige plant vaak pas op het tweede gezicht herkend, omdat veel planten die in juni bloeien ook gele bloemen hebben.
grootte
Afhankelijk van de standplaats kan de plant een hoogte bereiken tussen de 30 en 100 centimeter. Onder gunstige omstandigheden kan hij zelfs tot 120 centimeter groeien. In het eerste jaar verschijnt alleen de basisrozet met ongeveer 20 centimeter lange bladeren. Hun uiterlijk is vergelijkbaar met dat van boerenkool. Pas vanaf het tweede jaar groeit de Jakobskruiskruid uit tot kleine struiken.
Stengels en bladeren
Jakobskruiskruid vormt een hoekige, gedraaide en sterke stengel, die vaak roodbruin of paars glanst en deels behaard is als een spinneweb.
De geveerde (term voor een blad dat uit meerdere bladeren bestaat) bladeren zijn sterk ingesneden en afwisselend gerangschikt. Ze zijn relatief vezelig en vaak bedekt met een spinnewebachtige pluis aan de onderkant. De zijlobben vallen haaks op. Als de plant in volle bloei staat, zijn de basale bladeren al verwelkt.
De niet in bloei staande Jakobskruiskruid is relatief duidelijk te herkennen aan de geur van de geraspte bladeren. Ze hebben een zeer onaangename, bijna misselijkmakende geur.
bloeit
De felgele, 15 tot 20 millimeter grote bloemhoofdjes van de margrietfamilie staan in rechtopstaande tuilen. Ze lijken qua structuur op madeliefjebloemen. Er zijn 13 straalbloemen rond de binnenste schijfvormige krans. Zoals bij alle composieten, kan het aantal hiervan echter variëren.
De knopbedekking bestaat uit 13 dekblaadjes met zwarte toppen en twee nauw aansluitende buitenste dekbladen.
Heyday
Jakobskruiskruid bloeit van juni tot augustus.
wortel
Jakobskruiskruid vormt een sterke en diepe penwortel met talrijke fijne vezelwortels.
Voorval
Jakobskruiskruid gedijt op een hoogte van ongeveer 1000 meter. Hij geeft de voorkeur aan vrij droge, matig voedselrijke, leemachtige kleigronden. Het geeft er de voorkeur aan zich te vestigen op zelden gemaaide landbouwgebieden, op wegen, wegen en spoorwegen en op braakliggend land.
Specialiteit
In het voorjaar wordt Jacobskruiskruid vaak bevolkt door de zwarte en gele rupsen van de Jacobskoolbeer. Gespecialiseerd in de waardplant, worden de rupsen niet geschaad door de opgenomen gifstoffen, maar zijn ze zelf niet eetbaar voor andere dieren. Aan de hand van het voorkomen van deze rupsen kan de plant betrouwbaar worden geïdentificeerd.
De Jakobskruiskruid is een van de gevaarlijke giftige planten
Alle delen van de plant bevatten de gifstoffen Jacobin en Senecionin. Jonge planten en bloemen bevatten de hoogste concentratie gif. De gifstoffen blijven ook effectief in hooi en kuilvoer.
Het gif van de sint-jakobsschelp wordt in de lever gemetaboliseerd en is niet direct giftig. De alkaloïden komen ook via de voedselketen in het voedsel terecht. Deze zijn al aangetroffen in eieren, melk, honing en kamille thee.
Gevaarlijk voor mens en dier
Hoewel Jakobskruiskruid niet op de lijst van giftige planten staat, is het erg gevaarlijk voor dieren en mensen. Paarden en runderen zijn erg vatbaar en sterven binnen enkele dagen na acute vergiftiging. Ze weigeren te eten, verliezen snel gewicht en krijgen bloederige diarree. Andere symptomen van vergiftiging zijn onder meer duidelijke lethargie, afgewisseld met plotselinge nervositeit. Schapen, varkens en andere zoogdieren zijn niet zo gevoelig voor de gifstoffen, maar kunnen ook omkomen als ze regelmatig met besmet hooi worden gevoerd.
Controle op weilanden noodzakelijk
Omdat de Jakobskruiskruid door dieren wordt vermeden, kan het zich onder gunstige omstandigheden zeer snel verspreiden. Het is daarom aan te raden om de plant direct en gericht te bestrijden op weilanden. Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat Jakobskruiskruid niet bloeit, omdat de kleine zaadparaplu's zich kilometers verspreiden en jarenlang levensvatbaar blijven. Jakobskruiskruid is zowel biologisch als chemisch te bestrijden.
Tips
Dieren hebben een goed instinct en eten vaak geen giftige planten. Bovendien smaakt de verse Jakobskruiskruid erg bitter. Droge delen van de plant in het hooi zijn echter buitengewoon gevaarlijk, omdat de dieren de giftige plant hier niet kunnen scheiden. Vergiftiging kan geleidelijk plaatsvinden en leidt onvermijdelijk tot de dood van het dier.
