De herontdekking van de wijngaardperzik
De kleinfruitige wijngaardperziken maken al eeuwenlang deel uit van het landschap van veel Duitse wijnbouwgebieden. Naast de bloedperziken, die worden gekenmerkt door een rode schil en rood vruchtvlees, zijn er ook witte en roodvezelige variëteiten. De teelt van deze gespecialiseerde perzikvariëteiten nam rond het midden van de 20e eeuw sterk af, maar is om redenen van landschapsbehoud sinds enkele jaren nieuw leven ingeblazen.
lees ook
- Rode wijngaardperzik - een bijna uitgestorven zeldzaamheid uit de Moezelstreek
- Traditie uit Andalusië: Olijven van de variëteit "Hojiblanca"
- Sappige perziken uit eigen tuin - perzikseizoen tussen juli en augustus
Wijngaardperziken hebben veel warmte nodig
Door eeuwen van veredeling zijn de inheemse wijngaardperziken zoals B. de rode wijngaardperzik aangepast aan de typische klimatologische omstandigheden van de wijnbouwgebieden. Om deze reden gedijt zo'n perzik alleen in één wijnbouwgebied. Wijngaardperziken
- veel zon nodig
- zijn extreem warmteminnend
- en een beschermde locatie nodig hebben.
De bloemen van dit type perzik verschijnen al heel vroeg: de felroze tot donkerroze bloemen gaan al half maart open. Tegelijkertijd zijn ze erg gevoelig voor vorst en vriezen ze dood bij nachtvorst. In tegenstelling tot het vroege begin van de bloei, rijpen de vruchten erg laat: wijngaardperziken zijn meestal op zijn vroegst in september klaar om te eten, sommige variëteiten zelfs later. Daarom rijpt deze perzik niet op meer noordelijke locaties.
Sterke, relatief kleine boom
Wijngaardperzikbomen zijn sterk, maar ze worden niet erg hoog. In ruil daarvoor ontwikkelen ze een zeer fijne vertakking en een groot aantal bloemen en dus ook vruchten. De perzik is zelfvruchtend. De kleine tot middelgrote vruchten zijn - afhankelijk van de variëteit - groen tot felrood als ze rijp zijn. Hun schaal is erg stevig en heeft dikke haren. Het vruchtvlees is ook stevig. De perziken zijn aromatisch, maar beduidend minder zoet dan anders bekend is van perziken. Wijngaardperziken zijn geschikt voor verse consumptie (vooraf schil verwijderen!), Maar vooral voor het maken van compotes, jam, fruitbrandewijn of likeur.
Wijngaardperziken hebben lichte grond nodig
Deze perzikvariëteit gedijt alleen op lichte, losse grond. Lössbodems of zandgronden afgewisseld met humus lenen zich uitstekend voor teelt. Daarentegen zijn zware, leemachtige bodems minder geschikt. Wijngaardperziken hebben een zeer hoge behoefte aan voedingsstoffen, met name stikstof. Er worden alleen jaarlijkse enten geplant, omdat oudere jonge bomen niet voldoende groeien of wortels ontwikkelen.
tips & trucs
Kort voor de perzikoogst moet u de boom laten "dorsten", dwz de watergift verminderen. Te veel water op dit punt zal het fruit verdunnen en daarmee ook de smaak.
