Herkomst en distributie
Met de term "mimosa" bedoelt de tuinman meestal de mimosa pudica, de enige van de ongeveer 500 soorten van de mimosa-familie (Mimosoideae) die als kamerplant wordt gekweekt. De mooie plant is inheems in de tropische en subtropische streken van Zuid-Amerika, maar heeft zich ook invasief verspreid naar andere delen van de wereld. Mimosa's komen bijvoorbeeld ook vaak voor in Zuid-Europese landen. Het geslacht behoort tot de familie Leguminosae (vlinderbloeiers of peulvruchten).
lees ook
- De kunst om een mimosa goed water te geven
- De mimosa is giftig in alle delen van de plant
- Een optimale locatie voor uw mimosa
Kenmerken
Mimosa's staan bekend om hun eigenaardige reactie op aanraking, daarom worden gevoelige mensen nog steeds "mimosa's" genoemd. De delicate geveerde bladeren van de plant vouwen binnen een paar seconden bij de minste prikkel op, en zelfs de bladsteel zakt naar beneden. Af en toe zal de plant een soort kettingreactie doormaken wanneer meerdere bladeren en scheuten op deze manier reageren. Pas na ongeveer een half uur ontvouwen de bladeren zich weer.
Interessant genoeg reageren mimosa's alleen op contact met een vreemd voorwerp, een menselijke vinger of zelfs hitte op de beschreven manier, maar niet op tocht, wind of bewegingen van hun eigen stengels en bladeren. Natuurlijk vinden vooral kinderen het leuk om op deze manier met de "enge" plant te spelen, bijvoorbeeld door hem aan te raken of zelfs een brandende lucifer onder de bladeren te houden en dan de reactie te bekijken. Omdat dit echter veel kracht van de mimosa vergt, moet u de aanraaktest niet te vaak uitvoeren. Elke plant lijdt na verloop van tijd enorm onder de stress, en sommige soorten reageren minder snel en herstellen maar langzaam.
gebruik
De mimosa is niet winterhard en wordt daarom alleen als kamerplant gebruikt. De zogenaamde tuiniersmimosa of valse mimosa daarentegen is de zilveren acacia (Acacia dealbata), een bladverliezende boom uit Australië die gevoelig is voor vorst. Beide soorten behoren tot de peulvruchten en zijn dus aan elkaar verwant.
Uiterlijk en gestalte
Mimosa pudica, die in binnenkweek wordt gehouden, is een kleine, houtachtige onderstruik, ongeveer 30 tot 50 centimeter hoog. Typisch vormt de kruidachtige plant meestal een kale, soms borstelige stam, die min of meer vertakt is en af en toe stekels heeft. De spaarzame groei in een vroeg stadium en de moeilijke overwintering zorgen ervoor dat de vaste plant veelal als eenjarig wordt geteeld.
bladeren
De belangrijkste attractie van de mimosa zijn de langgesteelde en dubbelgeveerde bladeren, elk met tussen de tien en 26 blaadjes. Deze zijn op hun beurt zittend, langwerpig en puntig tot afgerond. Steunblaadjes van ongeveer zeven tot acht millimeter lang groeien ook aan de plant. Meestal zijn alle bladeren en folders licht borstelig. De karakteristieke bewegingen van de bladeren, die de plantkundige nastia noemt, worden veroorzaakt door verschillende prikkels en deze beschermen de plant. De mimosa reageert op trillingen en een verandering in de omgevingstemperatuur, maar ook op een verandering in lichtintensiteit. De bladbewegingen zijn meestal niet meer aanwezig bij temperaturen onder de 18 ° C en 's nachts,vooral omdat de mimosa in het donker in de zogenaamde “slaaphouding” gaat.
Bloesems en bloeitijd
Tussen juli en oktober vormt de mimosa continu bolvormige en roze tot paars gekleurde bloemhoofdjes die de toeschouwer aan paardebloemen doen denken. De mooie bloempjes staan altijd aan het einde van de takken en zijn na maximaal twee dagen vervaagd. De plant ontwikkelt echter voortdurend nieuwe bloemen.
fruit
Na de bloei, tot twee centimeter lang en vijf centimeter breed, vormen zich platte en gearticuleerde peulvruchten. Deze zijn lichtgroen als ze rijp zijn en hebben ook een borstelig en stekelig oppervlak om te beschermen tegen roofdieren. De vruchten bevatten de platte, harde en bruine zaden die slechts drie tot vier millimeter groot zijn. Mimosa kan alleen uit deze zaden worden vermeerderd.
Toxiciteit
De mimosa is niet direct geclassificeerd als een giftige plant omdat hij weinig gifstoffen bevat. Desalniettemin moet u de kamerplant plaatsen op een locatie waar nieuwsgierige kinderen en huisdieren er niet zonder toezicht toegang toe hebben. De licht giftige ingrediënten zijn niet schadelijk voor de gezondheid, maar kunnen toch leiden tot malaise en misselijkheid.
Welke locatie is geschikt?
De mimosa voelt zich het prettigst op een lichte plek zonder direct zonlicht. Temperaturen tussen de 18 en 20 graden Celsius zijn ook ideaal. Tijdens de zomermaanden kunt u de plant ook op een beschutte plek buiten zetten, maar niet in de volle zon. Of het nu binnen of buiten is: de plaats moet tochtvrij zijn, de temperaturen moeten constant zijn en weinig last van doorgaand verkeer, bijvoorbeeld omdat er constant iemand langs loopt. Een dergelijke locatie verhindert van meet af aan het constant vouwen van de bladeren en spaart zo de energiereserves van de plant. Mimosa daarentegen is niet geschikt voor teelt op een schaduwrijke plek.
Lees verder
Substraat
Omdat mimosa's meestal maar één keer per jaar worden geteeld, is een zogenaamde eenheidsgrond meestal voldoende. Let echter wel op de kwaliteit: potgrond of plantaarde op basis van compost is niet alleen gezonder voor het milieu dan een goedkoop substraat op basis van veen (dat veen hoeft immers niet afgebroken te worden door waardevolle habitats te vernietigen), het zorgt ook voor een betere waterbalans Pot. Turf hardt snel uit en kan dan geen water meer opnemen. Compost daarentegen is zowel een goed waterreservoir als doorlaatbaar genoeg om overtollig irrigatiewater door te laten stromen.
Verkiezen
Vanaf maart kunt u zelf de mooie mimosa prefereren. De zaden die hiervoor nodig zijn, kunnen worden verkregen bij de detailhandel of worden verkregen uit uw eigen oogst van het voorgaande jaar. Om een deel van de mimosa-bloemen echter vrucht te laten produceren, moet de plant tijdens de zomermaanden buiten worden gezet. Dit is de enige plek waar foeragerende insecten kunnen bestuiven. Knip de verdorde scheuten dan niet af, maar laat ze daar. Tot de herfst worden hier de kleine peulvruchten gevormd, die je uiteindelijk plukt. Haal de zaden eruit en bewaar ze droog, koel en goed afgesloten gedurende de winter.
Als de hard-shell zaden eindelijk gezaaid moeten worden, laat ze dan eerst minimaal twaalf uur op een warme plaats weken. Vul ondertussen een ondiepe kweekbak of kleine potjes met een voedselarm kweeksubstraat (9,05 € bij Amazon *) of kokos, waarbij je de substraten eerder steriel hebt gemaakt in de magnetron of in de oven. Dit is belangrijk, anders gaan de gevoelige zaden beschimmelen. Haal de zaden eruit en bedek ze niet met aarde, want mimosa's zijn lichte ziektekiemen. Houd het substraat licht vochtig en dek de kweekbakken af met een doorschijnende hoes, zoals een huishoudfolie of een petfles waarvan je het bovenste deel met de flessenhals hebt afgesneden.
De potten moeten warm zijn bij temperaturen tussen 20 en 25 ° C en licht, waarbij direct zonlicht wordt vermeden. Ventileer dagelijks om schimmelvorming onder de hoes te voorkomen. Zodra de zaailingen drie tot vier paar bladeren hebben ontwikkeld, plant u ze over in individuele potten. Vooral bij de teelt in Kokohum is het belangrijk om vroeg te beginnen met bemesten.
Plant en verpot
Alleen eenjarige gekweekte mimosa's hoeven niet verpot te worden, tenzij je de jonge zaailingen voor het eerst in een bloempot met echte potgrond zet. Ook nieuw aangekochte planten moet je meteen verhuizen, omdat de potten vaak te klein zijn en / of het substraat vochtig of al op is. Anders hebben alleen overblijvende exemplaren van tijd tot tijd verse grond en een nieuwe planter nodig. Idealiter verpot je in het voorjaar.
Het is hoog tijd om te verpotten als de wortels van de mimosa uit de pot groeien en / of de kluit de planter volledig vult. De wortels van de plant hebben ruimte nodig om te groeien, maar je moet de pot ook niet te groot maken. In een kleinere pot ziet de plant er meer decoratief uit en bloeit vaak uitbundiger. Veel belangrijker is het grote afvoergat aan de onderkant van de pot, waardoor overtollig water kan weglopen. Zo voorkom je wateroverlast van meet af aan.
Hoe de mimosa te planten:
- Til de plant voorzichtig uit de oude bak.
- Schud de aanhechtende aarde voorzichtig van je af.
- Controleer de wortels.
- Snijd rotte en ziek uitziende wortels weg.
- Vul een verse pot met een drainagelaag en wat substraat.
- Geëxpandeerde klei (€ 17,50 bij Amazon *) of sommige aardewerkscherven zijn geschikt voor drainage.
- Doe de mimosa in de pot en vul de aarde rondom.
- Druk het substraat voorzichtig op zijn plaats.
- Giet de mimosa.
Als u voorbemeste standaardgrond heeft gebruikt, hoeft u de mimosa de eerste vier tot zes weken niet te bemesten. Zet de plant echter op een warme en lichte plek zonder direct zonlicht.
Wees niet verbaasd als de mimosa er na het verpotten een beetje gescheurd uitziet. Dit proces betekent altijd stress voor de plant, waardoor hij er dan wat versleten uitziet. Met goede zorg en voldoende rust herstelt het echter meestal snel.
Giet mimosa
Er zijn precies twee dingen waar mimosa's helemaal niet van houden als het gaat om water geven: vocht en droogte. De gevoelige planten verdragen geen wateroverlast of droge kluiten, daarom dient u het substraat altijd met veel tact gelijkmatig vochtig te houden. Voer altijd de vingertest uit voordat u opnieuw water geeft en geef de mimosa pas water als het oppervlak van het substraat al is opgedroogd. Overtollig water dat in de schotel of plantenbak is gelopen, moet onmiddellijk worden verwijderd om wateroverlast te voorkomen.
De mimosa is niet erg kalktolerant en moet daarom met zacht water worden gegoten - bij voorkeur regenwater, of goed oud leidingwater. Aan de andere kant is de juiste luchtvochtigheid nog belangrijker: de tropische planten hebben een hoge luchtvochtigheid nodig, dit bereik je het beste door waterbakken te plaatsen. Overigens is een lage luchtvochtigheid in de omgevingslucht fataal voor planten, vooral in de winter, vooral omdat spintmijten dreigen als het droog is.
Lees verder
Bemest mimosa op de juiste manier
Na het verpotten in het voorjaar hoeft u de mimosa niet direct te bemesten. Alleen oudere planten zijn blij met het af en toe toedienen van kunstmest, waarbij ze maar een lage voedingsbehoefte hebben en dus niet erg bemest hoeven te worden. Het is voldoende om de planten ongeveer één keer per maand te voorzien van een vloeibare groenplantenmest, die u samen met het gietwater aanbrengt en slechts de helft van de door de fabrikant aanbevolen dosering te mengen.
Snijd mimosa correct
Omdat mimosa's snoeien niet goed verdragen, moet u snoeien van de plant vermijden. Vaak reageert ze beledigd en rijdt ze daarna niet meer weg. Dit is overigens ook een van de redenen waarom mimosa's meestal alleen eenjarig worden gehouden: met name oudere planten groeien vrij schaars, wat niet altijd aantrekkelijk oogt. Tegelijkertijd kunnen ze niet worden gevormd met behulp van een schaar.
Lees verder
Verspreid mimosa
Het is beter om de mimosa elk jaar opnieuw te zaaien. Overigens is zaaien ook de enige manier om deze interessante kamerplant te vermeerderen. Voortplanting door stekken is in principe mogelijk, maar kampt met verschillende problemen: enerzijds verdraagt de moederplant geen snoei en sterft dan met een beetje pech. Ten tweede wortelen de afgesneden scheuten maar heel slecht en moeten dan de winter overleven. Als je het toch wilt proberen, geven de volgende tips je de beste kaarten:
- Snoei de stekken alleen voor de bloei in de lente of vroege zomer.
- Een bloem of alleen bloemknoppen kunnen nog zichtbaar zijn.
- Na het begin van de bloei daalt de bewortelingssnelheid weer drastisch.
- Dit geldt ook als u bloemen en knoppen uit de stekken haalt.
- Pluk de onderste bladeren eraf.
- Zet de scheut in een waterglas.
- Deze plaats je op een warme en lichte plek.
- Deze moet kalm en tochtvrij zijn.
Plant de stek zodra de eerste wortels verschijnen. Als je te lang wacht, zal de plant snel afsterven - hij zal er meestal te vochtig voor zijn. Om de ontwikkeling van de wortels te verbeteren, kunt u ze voor het planten in een bewortelingssubstraat laten weken.
Lees verder
Overwinteren
Aangezien mimosa's er met de jaren niet meer al te mooi uitzien en het ook lastig is om ze in de winter te verzorgen, moet u niet overwinteren. Het is beter om in het voorjaar nieuwe planten uit de zaden te laten groeien. Wil je het toch proberen, zet de planten dan op een lichte, maar relatief koele plek van rond de 18 tot 20 ° C - de vensterbank in de woonkamer met de kachel eronder is dus een ongeschikte standplaats, zeker omdat de verwarmingslucht ook de nodige hoge luchtvochtigheid aanzuigt. Geef de plant in de wintermaanden weinig water, maar houd de luchtvochtigheid hoog. Met de bevruchting stop je helemaal tot volgend voorjaar.
Overigens verliezen de planten in de winter vaak hun blad omdat het voor hen gewoon te donker is. Met lampen of speciale plantverlichting kunt u dit fenomeen tegengaan.
Lees verder
Ziekten en plagen
Zelfs als de meeste mensen instinctief anders vermoeden, zijn mimosa's verbazingwekkend resistent tegen ziekten en mogelijke plagen. Ze worden zelden ziek of worden geplaagd door ongedierte. Als de plant echter niet wil gedijen of geen bloemen ontwikkelt, zijn zorgfouten of een ongeschikte standplaats meestal de oorzaak. Meestal treden scheuten en wortelrot op als gevolg van overmatig water geven. Deze ziekte wordt weergegeven door gele bladeren. Planten die te veel water geven, gaan meestal dood, maar soms kun je ze redden door ze snel te verpotten in droog substraat.
Als de omgevingslucht te droog is, vallen spintmijten (ook: rode spin) vaak de mimosa aan. Je herkent de plaag aan de fijne vliezen, die vaak pas zichtbaar worden bij besproeien met waternevel. Ook hier wordt de kleine spintmijt, die met het blote oog nauwelijks zichtbaar is, aanvankelijk aangegeven door het geel worden van de bladeren. Als je aangetaste planten voorzichtig doucht en de luchtvochtigheid verhoogt, zullen het ongedierte vaak vanzelf verdwijnen. Bij hardnekkige aantasting helpen in de handel verkrijgbare middelen die u eenvoudig in de ondergrond steekt.
Mimosa verliest zijn bladeren, wat te doen?
Wanneer mimosa's hun bladeren afwerpen, zijn er verschillende oorzaken. Het is mogelijk dat uw plant te donker of te licht, te warm of te koud is, of gewoon te tochtig op zijn standplaats. Daarnaast kan een verkeerde watergift leiden tot bladverlies doordat de plant permanent te vochtig of te droog staat. Al deze oorzaken zijn uitgesloten: zelfs het te vaak aanraken van de bladeren zal er uiteindelijk toe leiden dat ze worden weggegooid, omdat de mimosa dit op de lange termijn niet kan compenseren. Over het algemeen zijn de bladeren van de kamerplant erg gevoelig: de mimosa verdraagt ook geen slechte luchtkwaliteit. Het gaat bijvoorbeeld snel de kamers van rokers binnen. Creëer geschikte locatieomstandigheden voor de mimosa, geef hem water volgens de hierboven beschreven instructies,Raak het niet zo vaak aan en rook niet in zijn aanwezigheid - dan mag niets een gezonde, mooi lommerrijke en bloeiende plant in de weg staan.
Tips
Ook al zien mimosa's er door hun soms eigenaardige groei soms uit als kleine bonsai, ze zijn niet geschikt voor een bonsaicultuur. Ze kunnen niet in de gewenste groeivorm worden geforceerd en zijn ook moeilijk te overwinteren.
Soorten en variëteiten
Van de ongeveer 500 verschillende soorten van de mimosa-familie wordt alleen de soort Mimosa pudica als kamerplant gekweekt. Volwassen planten zijn echter zelden in de winkel verkrijgbaar, wat te wijten is aan de gevoeligheid van de "scrambler" - de kleinste trillingen en verschillen in temperatuur en licht zorgen ervoor dat de bladeren instorten en de plant verzwakken. In de regel moet je Mimosa pudica zelf kweken uit zaden die je bij gespecialiseerde tuinders kunt krijgen. Er is geen onderscheid tussen verschillende typen.
