Herkomst en distributie
Spathiphyllum is geen enkele soort, maar een geslacht van planten met ongeveer 50 verschillende soorten binnen de Araceae-familie. De meeste van deze enkelbladige varianten hebben hun thuis in de tropische streken van Zuid-Amerika, waarvan er vele uit Colombia komen en nog niet wetenschappelijk zijn beschreven. In zijn natuurlijke omgeving gedijt het enkele blad in de schaduw van de grote junglebomen.
lees ook
- Einblatt houdt van een heldere locatie - met beperkingen
- Even geïntroduceerd: het tropische enkele blad en zijn geschiktheid als kamerplant
- Geef het enkele blad regelmatig water
gebruik
We kweken verschillende van de ongeveer 50 soorten van het enkele blad als sier- of kamerplant, waarbij de witbloeiende Spathiphyllum floribundum en Spathiphyllum patinii evenals de soort Spathiphyllum wallisii belangrijk zijn, waarbij de snelgroeiende bloembladen belangrijk zijn. Er zijn ook een aantal bijzondere hybriden. De plant, afkomstig uit tropische klimaten, is niet geschikt om in de tuin te houden, maar kan in de warme zomermaanden op een schaduwrijke plek op het balkon of terras staan.
Uiterlijk en gestalte
Alle Spathiphyllum-soorten zijn kruidachtige en klonterige planten die tussen de 30 en 120 centimeter hoog worden. De soort is persistent en kan, met goede zorg, vele jaren tot zelfs decennia leven en kan gedurende deze tijd tot een aanzienlijke omvang uitgroeien - ook qua grootte! - bereiken. Door de jaren heen ontwikkelt zich een sterke wortelstok. Het enkele blad heeft een wortelstok die zich net onder het substraatoppervlak ontwikkelt en deels ook aan de oppervlakte te zien is. De bladeren ontkiemen rechtstreeks uit de wortelstok. De soort heeft niet het melksap dat typerend is voor veel aronskelken.
bladeren
Het meest opvallende aan het enkele blad zijn waarschijnlijk de grote, glanzende groene en metallic glanzende bladeren. Deze zijn tot wel 25 centimeter lang en hebben lange stelen. Ze hebben een elliptische tot langwerpige vorm met een duidelijk gedefinieerde driehoekige centrale ribbe. Spathiphyllum dankt zijn naam ook aan zijn aantrekkelijke blad: het Griekse woord "spatha" staat voor lepelvormige gereedschappen zoals een spatel of schop, een roerblad of een zwaard, terwijl het tweede deel van de botanische naam, ook de Griekse phýllon, simpelweg " Leaf ”betekent. In feite behoort het geslacht tot de botanische orde van de kikker-lepel-achtige (Alismatales).
De grote bladeren kunnen echter meer doen dan er alleen mooi uitzien: het enkele blad is een uitstekende luchtreiniger en filtert potentieel giftige componenten zoals formaldehyde, benzeen, ammoniak en andere. Om deze reden is het aan te bevelen om Spathiphyllum in slaapkamers te plaatsen.
Bloesems en bloeitijd
In de regel vormt het enkele blad tussen maart en september langgesteelde, geelachtige bloemkolven die worden omsloten door een wit tot groenachtig gekleurd schutblad. In de winter ontstaan er meestal geen nieuwe bloemen. Sommige soorten en variëteiten geven ook een lichte geur van vanille af. De bloemen blijven enkele weken bestaan, maar veranderen na verloop van tijd van kleur van helderwit naar groenachtig.
Spathiphyllum bloeit niet, wat te doen?
Als het enkele blad niet wil bloeien, zijn er verschillende mogelijke oorzaken. Vaak zit er een te donkere standplaats en / of verkeerd watergift- of bemestingsgedrag achter. De soort gedijt ook erg goed in de schaduw, maar heeft licht nodig om bloemen te ontwikkelen - ook al heeft hij geen direct zonlicht. Bovendien moet u de zwaar consumerende plant regelmatig bemesten en geen koud water rechtstreeks uit de kraan gieten.
Als de beste verzorging niet helpt - wat vaak het geval kan zijn bij oudere exemplaren - helpt de volgende maatregel: Zet het blad gedurende de wintermaanden een paar maanden op een koele plaats, bijvoorbeeld in een onverwarmde of weinig verwarmde slaapkamer, stop met bemesten en geef gewoon water weinig. Na minimaal acht weken de plant goed water geven en krachtig bemesten met een goede bloeiende plantenmest. Dan moeten er talloze nieuwe bloemen uitlopen.
fruit
Spathiphyllum produceert in de binnenkweek meestal geen vruchten vanwege het ontbreken van bestuiving. Na de bloei ontwikkelen zich groene bessen met tot wel acht kleine zaadjes in hun natuurlijke habitat.
Toxiciteit
Het blad is giftig voor mens en dier en mag daarom niet in huishoudens met kleine kinderen en / of huisdieren (vooral katten, honden, kleine knaagdieren en vogels) of alleen buiten hun bereik worden geplaatst. Een mogelijke vergiftiging met Spathiphyllum uit zich onder andere door een verhoogde speekselvloed over slikmoeilijkheden tot misselijkheid, braken en diarree.
Bovendien wordt aangenomen dat Spathiphyllum allergieën veroorzaakt, waarbij met name de bloemen en het stuifmeel een overeenkomstig potentieel hebben.
Welke locatie is geschikt?
Net als op zijn natuurlijke locatie in het tropisch regenwoud gedijt het enkele blad het beste op een lichte, gedeeltelijk beschaduwde plek zonder direct zonlicht, met een hoge luchtvochtigheid en temperaturen tussen 18 en 25 ° C. Schaduwrijke plekken, bijvoorbeeld bij een noordraam, zijn ook zeer geschikt. De plant vormt hier echter veel donkergroene bladeren, maar nauwelijks bloemen. Op te zonnige locaties daarentegen is er kans op verbranding door de zon, wat vooral tot uiting komt in beschadiging van de bladrand. Spathiphyllum is tijdens de bloeiperiode bijzonder gevoelig voor de zon. De planten voelen zich het prettigst in een lichte badkamer door de permanent hogere luchtvochtigheid.
Het mag echter ook in de winter niet koeler zijn dan rond de 15 ° C.
Lees verder
Substraat
Gebruik hoogwaardige, volkomen normale potgrond als substraat - indien mogelijk op basis van compost en zonder goedkope turf - en meng geëxpandeerde klei (€ 17,50 bij Amazon *) of kleikorrels erdoor voor een betere doorlaatbaarheid. Als alternatief kunt u de potgrond zelf mengen met compostaarde, bladaarde en zand - elk in gelijke delen. Zorg ervoor dat de basismaterialen vrij zijn van ziekteverwekkers zoals schimmels en geen kiembare wietzaadjes bevatten. Desinfecteer daarom het gemengde substraat in de oven of magnetron.
Planten en verpotten
Het enkele blad heeft geen grote plantpot nodig, maar vanwege de snelle groei moet het elk jaar in een grotere container worden verpot. Echter, aangezien een bepaalde hoogte, die varieert naargelang het type en de variëteit, het einde van het verhaal is, mag de laatste plantpot niet groter zijn dan ongeveer 20 centimeter in diameter. Als de plant volgroeid is, hoeft u het gebruikte substraat slechts om de twee tot drie jaar te vervangen door vers. Maar of het nu gaat om het planten of verpotten, een goede afwatering in de plantenbak is in ieder geval belangrijk. Hiervoor is beslist een afvoer nodig waar het overtollige gietwater ongehinderd doorheen kan stromen. Dek het afvoergat aan de onderkant van de pot af met grotere potscherven etc. om dichtslibben en dus verstopping te voorkomen.
Hydrocultuur
Je creëert perfecte omstandigheden voor het enkele blad als je het in hydrocultuur bewaart. De plant is uitermate geschikt voor dit type kamerplantcultuur, vooral omdat u zich geen zorgen hoeft te maken over regelmatig water geven en bemesten. Geef de voorkeur aan speciale potten met een waterniveau-indicator en gebruik alleen meststoffen die geschikt zijn voor hydrocultuur. Deze moeten anders worden samengesteld en bereid dan conventionele meststoffen voor planten die in de grond worden gehouden.
Lees verder
Giet een enkel blad
Als typische regenwoudplant heeft het enkele blad veel vocht nodig, maar het mag nooit permanent nat blijven. Wateroverlast leidt onvermijdelijk tot wortelrot en dus tot de dood van de kamerplant. Hoewel "natte voeten" korte tijd geen pijn doen, dient u het overtollige gietwater altijd zo snel mogelijk uit de plantenbak of schotel te verwijderen. Houd het enkele blad gelijkmatig vochtig en geef altijd weer water als het substraatoppervlak al licht droog is. In de wintermaanden heeft Spathiphyllum doorgaans minder water nodig, mits het wat koeler is en niet per se direct op of boven een kachel.
Ook moet u, vooral tijdens de wintermaanden, op een hoge luchtvochtigheid letten en het enkele blad regelmatig rondom besproeien met een verstuiver. De plant houdt ook van af en toe een handwarme douche.
Lees verder
Bemest één blad goed
Omdat Spathiphyllum, zoals bijna alle regenwoudplanten, een van de zwaarste consumenten is, moet je ze tussen maart en oktober voorzien van een hoogwaardige meststof voor bloeiende planten. Volgens de instructies op de verpakking wordt er ongeveer elke twee tot vier weken bevrucht. Kleine exemplaren hoeven minder vaak bemest te worden dan grotere, omdat deze van nature minder voedingsbehoeften hebben. Zorg ervoor dat de meststof weinig stikstof bevat, maar is samengesteld uit fosfor. Dit bevordert de ontwikkeling van bloemen, terwijl stikstof vooral de scheut- en bladgroei aanstuurt. Bemest altijd op vochtig substraat en pas op voor tekenen van mogelijke overbemesting.
Het enkele blad kan overigens ook prima bemest worden met eenvoudig koffiedik, al is dit niet voldoende als permanente enige meststof.
Lees verder
Snijd een enkel vel correct
Regelmatig snoeien is niet nodig en ook niet aan te raden voor het enkele blad. Vervaagde en uitgedroogde scheuten kun je alleen direct boven het substraat afsnijden.
Lees verder
Verspreid enkel blad
Daarnaast hoeft u geen enkel blad dat te groot is geworden terug te snoeien om de plant kleiner te maken. In plaats daarvan kun je zo'n kopie gemakkelijk splitsen en tegelijkertijd een of zelfs meerdere uitlopers krijgen. En zo werkt het:
- Verpot het enkele blad, verwijder aarde van de wortels
- Selecteer scheidingspunten
- bij voorkeur uitlopers afsnijden
- elk deel van de wortel moet minstens één scheut hebben
- Scheid de wortelstok op de daarvoor bestemde plaatsen met een scherp mes
- Plant de individuele planten in hun eigen potten
Hoewel het verdelen vrij betrouwbaar werkt, zijn stekken praktisch onmogelijk met een enkel blad. U kunt echter nog steeds zaden gebruiken - waarvan sommige in de handel verkrijgbaar zijn - om nieuwe planten te laten groeien. Het is echter moeilijk voor de leek om Spathiphyllum te laten ontkiemen en vervolgens te laten groeien - dit project vereist veel geduld en goede botanische kennis.
Lees verder
Ziekten en plagen
Het enkele blad is erg robuust en wordt zelden ziek. Ziekteverschijnselen, zoals bladeren die bruin of geel verkleurd zijn, zijn meestal te wijten aan onjuiste verzorging en moeten dienovereenkomstig worden behandeld. In termen van ongedierte kunnen op Spathiphyllum af en toe wollige bladluizen of bladluizen worden aangetroffen, evenals spintmijten (“rode spinnen”) als ze te droog worden gehouden. Deze diertjes kom je gemakkelijk kwijt door af en toe een warme douche te nemen of door veelvuldig een verstuiver te gebruiken.
Gele bladeren
Gele bladeren op het enkele blad kunnen verschillende oorzaken hebben:
- Ongedierte
- Voedingstekorten
- Wateroverlast
Vooral als de bladeren niet alleen geel worden, maar nog steeds hangen, houdt u de plant waarschijnlijk veel te nat en zijn de wortels al begonnen te rotten. Verpot het aangetaste enkele blad direct, snijd de zieke delen van de plant (inclusief de rotte wortels) weg en zet deze in een nieuwe plantenbak en in vers substraat. Geef de plant in de toekomst minder water en pas na een vingertest.
Als daarentegen de gele bladeren zonder duidelijke reden verschijnen, zitten de spintmijten, die met het blote oog niet te zien zijn, er vaak achter. Omdat deze plagen houden van droog en warm weer, kunnen ze gemakkelijk worden verdreven door de luchtvochtigheid te verhogen.
Bruine bladeren en bladvlekken
Zelfs als bladeren of bladvlekken bruin worden, reageert het enkele blad meestal op zorgfouten:
- bruine bladpunten: een duidelijke indicatie van te droge lucht, verhoging luchtvochtigheid
- bruin, drogend blad: te veel water (wateroverlast) of gebrek aan water, verpotten of enkel blad water geven in vers substraat
- bruine bladvlekken of vlekjes: overbemesting, enkel blad verpotten in vers substraat
- donkerbruine, ringvormige bladvlekken: bladvlekkenziekte, aangetaste bladeren afsnijden
Groene bloemen
Sommige varianten van het enkele blad ontwikkelen van nature groen-witte of groene schutbladen, dus dit is volkomen normaal en u hoeft zich geen zorgen te maken. Als de schutbladeren van uw soort daarentegen juist helderwit zijn in plaats van groen, is de plant waarschijnlijk te donker. In dit geval helpt het verhuizen naar een lichtere plek, hoewel je natuurlijk direct zonlicht moet vermijden. Overigens worden de witte bloemen, die wekenlang houdbaar zijn, na verloop van tijd vanzelf groenachtig naarmate ze verdorren; ook dit fenomeen is volkomen normaal en geen reden voor tegenmaatregelen.
Tips
Het enkele blad blijft in de regel gezonder en gedijt beter als u het substraat relatief droog houdt en de grote bladeren vaker besproeit met water. Op deze manier krijgen niet alleen de gewone, onooglijk ogende bruine bladpunten geen kans, maar ook de warmte en vochtminnende spintmijten.
Soorten en variëteiten
De meest gekweekte soorten monoblad zijn:
- Spathiphyllum floribundum: parelwit schutblad, gele bloembol, bladeren tot 20 centimeter lang
- Spathiphyllum patinii: vergelijkbaar met S. floribundum, maar met smaller en langer blad
- Spathiphyllum wallisii: groen-wit schutblad, korte bloemhoofd, zeer grote soort
Naast de genoemde soorten zijn er enkele interessante hybride vormen in de cultuur:
- 'Gemini': bont blad
- 'Chopin': compacte gestalte
- 'Sweet Paco': delicate vanille geur
- 'Pearl Cupid': donkergroen, lancetvormig blad
