Esdoornbloesem - subtiele schoonheid in de lente
Als u een natuurliefhebbende tuinier bent die op zoek is naar schoonheid in detail, vindt u deze in de esdoorn. Lang voordat het herfstkleurenschouwspel van de bladeren begint, verschijnen er geurende bloemen. Hun subtiele uiterlijk verbergt het feit dat esdoornbloesems een van de meest waardevolle bronnen van nectar en stuifmeel in de tuin zijn. Dit is hoe de meest populaire soorten esdoorn bloeien:
- Noorse esdoorn (Acer platanoides): in april met geelgroene, eindstandige pluimen voor de bladeren
- Gewone esdoorn (Acer pseudoplatanus): in april en mei met geelgroene bloemtrossen, tegelijkertijd of na het schieten van de bladeren
- Veldesdoorn (Acer campestre): in mei met 10-20 bloemige geelachtige pluimen tegelijk in het blad
lees ook
- Hoe groeit een kaneelesdoorn? - Informatie over groei
- Hoe snel groeit een esdoorn? - Overzicht groei per jaar
- Maple-profiel - interessante feiten over het esdoorngeslacht
Esdoornsoorten die naar Europa zijn geëmigreerd, zorgen voor een meer opvallende bloemenjurk. Vuuresdoorn (Acer ginnala) scoort in mei met witgele, 4 tot 6 cm brede paraplu druiven die verleidelijk ruiken. Aziatische esdoorn (Acer palmatum) en zijn prachtige variëteiten inspireren in mei en juni met 6-8 mm brede bloemen in schermen. De contrasten tussen de crèmekleurige bloembladen en de roodachtige kelkblaadjes zijn mooi om te zien.
Rode en zilveren esdoorns rinkelen in het bloeiseizoen
Wanneer inheemse esdoornsoorten nog in winterslaap zijn, ontkiemen de eerste geelgroene tot licht roodachtige bloemen op de Noord-Amerikaanse zilveresdoorn (Acer saccharinum). Korte tijd later trekt de rode esdoorn (Acer rubrum) zijn donkerrode bloemenkleed aan. De bloemen verzamelen zich in dichte trossen aan de zijkant van de takken, tot grote vreugde van de eerste insecten.
Tips
Als de mooie, geurige bloemen van de gewone esdoorn (Acer pseudoplatanus) worden bestoven en verdord, wordt het gevaarlijk voor paarden en ezels. De gevleugelde vruchten bevatten het dodelijke neurotoxine hypoglycine A. Wetenschappers van de Universiteit Utrecht hebben kunnen aantonen dat de gevreesde wilgenmyopathie terug te voeren is op de consumptie van esdoornzaden.
