de essentie in het kort
- Euraziatische eekhoorns kunnen zwart van kleur zijn. De grijze eekhoorn is een geïntroduceerde soort van Amerikaanse oorsprong. Beide typen zijn niet van elkaar te onderscheiden door hun vachtkleur maar door lichaamskenmerken.
- Zwarte eekhoorns komen vaker voor op grote hoogte en tijdens de wintermaanden. Er zijn momenteel geen grijze eekhoorns in Duitsland.
- Grijze eekhoorns concurreren met eekhoorns vanwege hun vergelijkbare manier van leven. Ze leven in loof- en gemengde bossen en hebben betere strategieën om voedsel te verzamelen.
- Eekhoorns kunnen in de winter worden aangemoedigd, ongeacht hun vachtkleur. Op dit moment lopen ze geen risico.
Zijn er zwarte eekhoorns?
De Euraziatische eekhoorn (Sciurus vulgaris) komt oorspronkelijk uit Europa en is meestal roodachtig van kleur. Er zijn talloze kleurvariaties, variërend van roodbruin tot roodachtig grijs en bruinachtig grijs tot zwart. Kenmerkend is de duidelijk witte buik.
lees ook
- Eekhoorn - Gezocht poster, bescherming en culturele betekenis
- Eekhoorn in de winter - winterslaap met pauzes
- Het eekhoornnest: een verfijnd werk van de natuur
De inheemse eekhoorn kan ook zwart van kleur zijn. Zijn buik is echter wit.
Om ervoor te zorgen dat eekhoorns de winter doorkomen, wisselen ze in de herfst van jas. Hun winterbont is korter en dikker dan de zomerbont. Het heeft een hoog aandeel grijs, waardoor de dieren in het grijswitte winterlandschap beter gecamoufleerd zijn tegen roofdieren. Dergelijke dieren worden vaak ten onrechte aangezien voor grijze eekhoorns, die niet inheems zijn in Europa.
Zwarte eekhoorns - oorsprong
De zwarte eekhoorn is niet alleen een kleurvariant van de inheemse soort, ook de Amerikaanse grijze eekhoorn (Sciurus carolinensis) draagt deze misleidende naam. Het is inheems in de Verenigde Staten en Canada. Mensen brachten het dier naar Europa, waar het zich steeds meer uitbreidt naar Groot-Brittannië, Ierland en Italië. In Engeland is de Euraziatische eekhoorn bijna uitgestorven door de hoge concurrentiedruk. Tot nu toe ontbreekt de geïntroduceerde soort in Duitsland. Deskundigen vermoeden dat het zich de komende decennia ook in Centraal-Europa zal verspreiden.
achtergrond
Zwarte eekhoorns verdringen rode dieren
De Amerikaanse boomeekhoorn blijkt bijzonder robuust te zijn. Het draagt een ziekteverwekker die de dieren zelf niet ziek maakt. Deze ziekteverwekker kan zich echter van de grijze eekhoorn naar de eekhoorn verspreiden. Dit Parapoxvirus (Engels: squirrelpoxvirus) is levensbedreigend voor de inheemse soort en zorgt ervoor dat de eekhoornpopulaties afnemen.Dieet van een grijze eekhoorn:
- voornamelijk zaden en knoppen
- geeft de voorkeur aan beuken, sparren, lariks en berken
- ook boomschors en paddenstoelen
- af en toe insecten en kikkers
- ook jonge vogels en eieren
Geografische barrières zoals nederzettingen, rivieren of suboptimale landschappen vormen geen belemmering voor de migratie van grijze eekhoorns. In de Midden-Europese loof- en gemengde bossen hebben ze een duidelijk voordeel ten opzichte van eekhoorns, omdat ze eigenlijk afhankelijk zijn van naaldbossen.
Omgaan met grijze eekhoorns
Sciurus carolinensis staat op de Europese lijst van ongewenste soorten, terwijl Sciurus vulgaris geclassificeerd is als niet bedreigd. In Engeland wordt de populatie van de grijze eekhoorn geschat op 2,5 miljoen. Er worden verschillende maatregelen genomen om de inheemse soort te beschermen:
- Grijze eekhoorns vangen en neerschieten
- Oproep voor meldingen van waarnemingen van grijze eekhoorns door particulieren
- De bevolking informeren over de problemen
- Vermaning om voederplaatsen voor eekhoorns en vogels te ontmantelen
Maak onderscheid tussen eekhoorns en grijze eekhoorns
De uit Amerika geïntroduceerde soort is overwegend uniform van kleur. Kleurvariaties of iets andere nuances komen slechts zelden voor. Ze bereiken een hoogte van 30 centimeter. De staart wordt tot 20 centimeter lang. Grijze eekhoorns wegen tussen de 400 en 700 gram. Ze hebben een significant langere levensverwachting dan de inheemse soort Sciurus carolinensis kan tien tot twaalf jaar oud worden. Ter vergelijking: het is twee keer zo groot en beweegt niet zo lenig als zijn Europese familielid.
| Grijze eekhoorn | eekhoorn | |
|---|---|---|
| Oren | geen borsteloren | typische plukjes haar op de toppen van de oren |
| buik | onduidelijk wit van kleur | zuiver wit gekleurd, scherp afgebakend |
| typische vachtkleur | grijs tot oker | kastanjebruin tot roodbruin |
| Kleurvariaties | licht zilvergrijs, donker zwartgrijs, zeer zelden roodachtig | Roodbruin, roodgrijs, bruingrijs, zwart |
| staart | met witte randen | zonder witte randen |
| anatomie | mollige, kortere nek, prominente schedel | fijne, langere nek, smalle schedel |
Manier van leven van de grijze eekhoorn
Deze boomeekhoorns zijn alleseters en zijn niet kieskeurig over hun voedsel. Kannibalisme kan optreden als er een tekort aan voedsel is. Hij leeft in het bos en vindt bescherming tegen roofdieren in het kreupelhout. In vergelijking met de eekhoorn zit de grijze eekhoorn veel vaker op de grond. Hij gaat niet in winterslaap, maar voedt zich met voedselreserves die hij tijdens het koude seizoen zelf heeft aangelegd.
Uitweiding
De probleemoplossende vaardigheden van grijze eekhoorns
Grijze eekhoorns lijken betere tactieken te gebruiken dan eekhoorns bij het zoeken naar voedsel. Dat ontdekten Engelse eekhoornexperts in een experiment. Het zou een reden kunnen zijn waarom de geïntroduceerde soort profiteert van een overlevingsvoordeel en de concurrentie overwint.Resultaten van het onderzoek
- Grijze eekhoorns deden verschillende korte pogingen
- Eekhoorns hebben lang aan een experiment besteed
- In tegenstelling tot eekhoorns gebruikten grijze eekhoorns verschillende tactieken
Hoewel beide soorten een eenvoudige experimentele opstelling even goed beheersten, faalden meer eekhoorns in de complexe taak die volgde. Ongeveer 90 procent van de grijze eekhoorns kon het probleem oplossen, terwijl slechts ongeveer 70 procent van de eekhoorns succes had.
Vergelijkbare reproductie tussen beide soorten
Grijze eekhoorns en eekhoorns produceren twee nesten per jaar en, bij gunstig weer, drie nesten. De Amerikaanse vertegenwoordigers hebben geen vaste paartijden. Jonge dieren zijn echter ongebruikelijk tussen september en december. Een vrouwtje kan na ongeveer 45 dagen per worp wel zeven jonge dieren baren.
Gedurende de eerste weken moeten de naakte en blinde wezens elke drie tot vier uur worden gezoogd. Ze verlaten het nest voor het eerst in zeven weken. Als ze tien weken oud zijn, worden ze gespeend van hun moeder en eten ze alleen vast voedsel. Ze verlaten de moeder na een maand.
Hoe eekhoorns te ondersteunen
Op dit moment hoeven de inheemse boomeekhoorns niet bang te zijn voor concurrentie van de Amerikaanse grijze eekhoorn. Als je in de winter een zwarte eekhoorn ziet, moedig ze dan aan om ze niet weg te jagen. Het is op zoek naar voedsel om de winter te overleven.
Tips
Zwangere eekhoorns hebben een bijzonder grote behoefte aan voedsel. Aangezien de draagtijd in januari begint, moet u aan het einde van het jaar voedsel aanbieden.
Voedsel aanbieden
In de winter zijn de dieren afhankelijk van energierijk voer. Zorg voor een voederplaats voor de eekhoorns. Hazelnoten en walnoten zijn ideaal. Zonnebloem- en pompoenpitten worden geaccepteerd, evenals gedroogde maïskorrels en steenpijnboompitten. Kastanjes zijn een traktatie met een korte houdbaarheid. Daarom mogen ze niet permanent worden aangeboden.
Aanvullende feed:
- lokaal fruit zoals appels en peren
- Groenten zoals komkommer, broccoli en wortelen
- Druiven of rozijnen
Tips
Vermijd exotisch fruit, want ze hebben een bijzonder lange transportroute achter zich.
Veel Gestelde Vragen
Kunnen rode en zwarte eekhoorns tegelijkertijd verschijnen?
Als het gaat om kleurvariaties van de gedomesticeerde eekhoorn, kunnen dieren van verschillende kleuren tegelijkertijd in één regio leven. Ze concurreren niet met elkaar, omdat de kleur van de vacht vergelijkbaar is met de kleur van mensenhaar. Zoogdieronderzoekers ontdekten dat het aandeel zwartgekleurde eekhoorns groter is in hogere berggebieden zoals het Zwarte Woud of de Alpen in Beieren dan in de laaglanden. Er kunnen echter ook donkere en lichtgekleurde eekhoorns in één nest voorkomen.
Mogelijke redenen voor de geografische spreiding:
- meer vocht door grotere hoeveelheden neerslag
- koelere temperaturen of grotere temperatuurverschillen
- speciaal eten op grote hoogte
- erfelijke factoren
In welke bossen worden eekhoorns gevonden?
De zoogdieren zijn afhankelijk van bossen met een bepaalde minimumleeftijd. Deze claim is gebaseerd op het eten. Eekhoorns zijn voornamelijk zaadeters en verzamelen kegels en vruchten van loof- en naaldbomen. Het duurt een paar jaar voordat de bomen voldoende fruit produceren. Daarom zijn eekhoorns afhankelijk van oude bomen.
- Dennen : eerste kegelproductie na 30 tot 40 jaar
- Sparren : vormt kegels na 50 tot 60 jaar
- Beuk : draagt voor het eerst in 50 tot 80 jaar vrucht
Waarom zijn er in sommige jaren zoveel zwarte eekhoorns?
De productie van fruit en zaden varieert van jaar tot jaar. In de regel is er om de vier jaar een zogenaamd vetmestjaar, waarin een te groot aantal boomzaden wordt gevormd. Gedurende dit jaar nam ook de populatie eekhoorns enorm toe, zodat er plotseling veel meer zwarte eekhoorns op grotere hoogte konden verschijnen.
Kunnen grijze eekhoorns ziekten overbrengen?
De Amerikaanse soort draagt het Parapox-virus. Het is een pokkenvirus dat geen symptomen veroorzaakt bij grijze eekhoorns. Door dezelfde nesten op verschillende tijdstippen te gebruiken, kan het worden overgedragen op de Euraziatische eekhoorn en zogenaamde eekhoornpokken veroorzaken. De dieren verliezen gewicht omdat ze minder eten. Een infectie vlak voor de winter kan dodelijk zijn.
Hoe verspreiden grijze eekhoorns zich in Italië en Engeland?
In Engeland zijn de afgelopen jaren grote aantallen boommarter geregistreerd. Aangenomen wordt dat de zwaardere en minder behendige grijze eekhoorns sneller ten prooi vallen aan deze zoogdieren dan de Europese exemplaren. Ierse studies suggereren dat uitgebreide populaties van boommarter de verplaatsing van de Euraziatische rode eekhoorn zouden kunnen tegengaan.
Beginnend vanuit Italië hebben enkele grijze eekhoorns zich verspreid naar de Zwitserse grens. Hier zijn er observaties van een coëxistentie van beide soorten. Tot dusver hebben ze de inheemse dieren niet verdreven, omdat ze daar geen optimale leefomstandigheden vinden in de naaldbossen.
