Hondenkamille: verzorging en variëteiten

Hondenkamille: verzorging en variëteiten

oorsprong

Het geslacht van de hondenkamille, Latijnse anthemis, komt voor met in totaal ongeveer 100 soorten, voornamelijk in Midden- en Zuid-Europa. Afhankelijk van de soort variëren hun verspreidingsgebieden van Noord-Europa tot vooral zuidoostelijke gebieden zoals Griekenland, Turkije, Israël en Noord-Afrika.

lees ook

  • Hondenkamille - zeer giftig of nauwelijks giftig?
  • Geraniums: verzorging en variëteiten (pelargonium)
  • Hortensia: zorg en variëteiten

Hier in Duitsland geeft de zuinige vaste plant de voorkeur aan steenachtige ruderale gebieden, bermen, dammen en droge weiden. Het is dus aangepast aan niet echt luxe habitats, wat ook tot uiting komt in het zeer ongevoelige karakter. Hierdoor heeft het in de tuincultuur niet veel aandacht nodig en kan het ook voor minder ervaren tuinbezitters een aantrekkelijk bloemboeket opleveren.

groei

Kamille planten groeien als eenjarige, kruidachtige planten of als vaste planten met een lichte verhouting. Afhankelijk van de soort worden ze zo'n 20 tot 50 centimeter hoog. Hun habitus wordt gekenmerkt door de grote, getextureerde bladeren op de stengels en de bekerbloemen die typisch zijn voor de madeliefjesfamilie.

bladeren

De bladeren van hondenkamilles hechten zich afwisselend aan de harige stengels, die meerdere keren vertakken, en hebben een dubbel geveerde vorm. De langwerpige, lineair lancetvormige enkele blaadjes op de blaadjes hebben een fijn gekartelde rand. Het blad is meestal grijsachtig tot middelgroen van kleur.

bloeit

Als madeliefjesfamilie heeft de hondenkamille ook de kenmerkende, komvormige bloeiwijzen van ongeveer 2 ½ tot 4 centimeter in doorsnee. Ze staan ​​afzonderlijk aan de uiteinden van de stengels en hebben een halfronde, soms iets verhoogde kop. De kroon met bloembladen is meerlagig, de afzonderlijke blaadjes zijn stomp, stomp en ongeveer een halve centimeter tot een volledige centimeter lang. Afhankelijk van de soort hebben de bloemen een heldergele tot bleekgele of crèmewitte kleur. De bloeiperiode is meestal tussen juni en september. De overvloed aan bloemen is enorm en vooral bij continue reiniging worden er altijd nieuwe bloemen gevormd.

De bloemen zijn rijk aan stuifmeel en nectar en zijn populair bij bijen en andere nuttige insecten. In dit opzicht is het raadzaam om hondenkamille in de tuin te brengen voor een natuurlijk biologisch evenwicht in de tuin.

De bloemen van de kleurstof kamille hebben nog een bijzondere eigenschap die al in hun naam verankerd is. Ze bevatten een intense, gele vlekverf die vroeger voornamelijk werd gebruikt om textiel te verven.

Overzicht bloemeigenschappen:

  • Typische bekervormige bloemen met een diameter van ongeveer 2 ½ tot 4 cm
  • Single
  • Gelaagde krans van bloemblaadjes
  • Geel tot roomwitte kleur
  • Lange bloeitijd tussen juni en september
  • Waardevolle insectenweide

fruit

Na de bloei vormen hondenkamilles langwerpige, cilindrische tot conische vruchten met een hoekige doorsnede. In de vrucht worden talrijke zaden gevormd, die de hondenkamille effectief zaait. Op deze manier verzekert hij, ondanks de vrij beperkte levensduur van de individuele planten, zijn bestaan ​​zeer betrouwbaar.

Plaats

De hondenkamilles zijn hier vaak in de natuur te vinden en hun favoriete vestigingsgebieden onthullen hun locatievereisten - die over het algemeen niet bijzonder veeleisend zijn. Het groeit meestal waar andere planten geen voet (of wortels) zouden zetten - de kamille voelt zeer comfortabel op steenachtige bouwplaatsen of op spoordijken en kan deze anders nogal verlaten gebieden een levendig uiterlijk geven.

Over het algemeen houdt hondenkamille van arme, zanderige tot rotsachtige bodems met weinig voedingsstoffen. Iedereen die anders moeite heeft om iets te laten bloeien met een steenachtige tuingrond, zal een dankbare koper vinden in hondenkamille. Het enige waar ze veel van wil, is zonlicht. Wat ze echter niet wil weten, is wateroverlast. Leemachtige, waterkerende grond is dus helemaal niets voor hen. Vooral in de winter kan vorst gevaarlijk zijn voor haar.

Omdat hij van steenachtige bodems houdt, is de hondenkamille ideaal voor het aanplanten van rotstuinen. Als je een beetje bloemkleur en een huiselijke, eenvoudige charme aan je rotstuin wilt geven, is de Anthemis een aanrader. Sommige soorten vormen ook zeer dichte kussenpopulaties, zodat ze kunnen fungeren als kleurrijke bodembedekker.

Locatie-eisen in één oogopslag:

  • Over het algemeen niet veeleisend
  • Geeft de voorkeur aan zandige boven steenachtige, arme gronden
  • Ongunstig: waterkerende, leemachtige bodems
  • Houdt van de zon
  • Zeer geschikt voor rotstuinen

Plant afstand

Als u hondenkamille op een plek in het bed wilt planten, is de plantafstand afhankelijk van het type en de variëteit die u heeft gekozen. De vele varianten bereiken iets verschillende maten en vormen soms lossere en soms dichtere klonten. Voor kleinere en losser verspreide soorten, zoals de zilverachtige bergkamille, houdt u zich aan ongeveer 9 tot 12 planten per m². Grotere soorten zoals de kamille van de tuinververs die in dichte bosjes groeien, hebben minder exemplaren nodig, ongeveer 4-5 per m².

Over het algemeen geldt ook het volgende: hoe uitgebreider je plantplan, hoe meer planten je moet planten.

Snijden

Om kamille honden een vitaliserende boost te geven, is het raadzaam om ze na de bloei terug te knippen, dus rond eind september. Hierdoor kunnen ze wat energie verzamelen voor de winter. U moet dode bloemen altijd snel afknippen om ze aan te moedigen weer te groeien.

Kamille bloemen blijven lang bloeien, ook nadat de hele plant is afgesneden. Dit maakt ze ideaal als snijbloem voor boeketten.

Noteren:

  • Versterkende genezing door snoeien na de hoofdbloei - voorbereiding op de winter
  • Maak dode bloemen continu schoon
  • Ook als snijbloem gaat het lang mee

Winterhard

Kortom, de meeste meerjarige hondenkamilles zijn winterhard. Zo kunnen ze probleemloos permanent in de volle grond geplant worden en hoeven ze in de herfst niet de kamer in. Als de temperatuur erg hoog is en de grond niet zo goed doorlaat, moet je de planten beschermen door ze te bedekken met dennentakken of een zak.

In de pot

Hondenkamilles kunnen ook in een kuip worden gekweekt. Zo haal je de goedgehumeurde bloemen op het balkon of terras - en daarmee ook neuriënde bezoekers, die ook voor een zomerse flair zorgen en ook naburige planten kunnen bestuiven.

Als je een hondenkamille in de pot houdt, moet je wat voorzichtiger en hechter zijn met de zorg. Regelmatig, zo niet bijzonder uitgebreid, is hier watergift noodzakelijk. Geef slechts voldoende water zodat de kluit niet volledig uitdroogt. Een mengsel van normale potgrond en een flinke portie zand is geschikt als substraat.

water geven

Hondenkamille heeft in de regel geen aparte watervoorziening nodig. Ze houdt over het algemeen van droog en droog. Als je haar echter in de emmer bewaart, moet je haar regelmatig wat water geven. Zorg er echter voor dat het substraat een goede afwatering heeft en dat er geen wateroverlast kan optreden.

Bevruchten

Voor kamille is geen speciale meststof nodig - aangezien het is aangepast aan arme bodems, moeten extra voedingsstoffen worden vermeden. Als u met een emmercultuur waarde hecht aan weelderige bloei, kunt u indien nodig kunstmest geven met een bepaald kalium- en fosforgehalte - maar zeer spaarzaam en in lage doses.

Vermenigvuldigen

De hondenkamille zorgt zelf voor zijn bestaan ​​en vormt daarnaast meestal overvloedige zaden waarmee hij zich vermenigvuldigt. Als je specifiek een hondenkamille wilt reproduceren, kun je de zaden gebruiken of de plug-methode gebruiken.

Voortplanting van zaden

Het is het beste om zaden te verzamelen van de vruchten van uw vorige kamille-populatie van honden die eind september of begin oktober rijp waren. Deze kun je het beste in de winter bewaren. Zet ze in het voorjaar in plantenbakken met potgrond, deze zet je op een lichte en relatief warme plek. Ze kunnen het beste onder folie gelijkmatig vochtig worden gehouden tot ze ontkiemen.

Stekken

Hondenkamille kan ook gemakkelijk worden vermeerderd met stekken. Deze methode is niet zo tijdrovend en is vooral mogelijk tijdens de gehele vegetatieve hoofdfase. Snijd eenvoudig een jonge maar goed ontwikkelde scheut van de moederplant af met een scherp mes. Je kunt het laten wortelen in een groeiend substraat (9,05 € bij Amazon *) of gewoon in een waterglas.

Ziekten

Kamilles zijn niet alleen erg gemakkelijk te verzorgen vanwege hun niet veeleisende locatie, water- en voedingsbehoeften, ze zijn ook vrijwel immuun voor elke ziekte. Zelfs slakken laten ze meestal met rust.

Giftig

De echte kamille wordt al duizenden jaren gewaardeerd als medicinale plant en wordt zowel uitwendig als inwendig gebruikt voor kalmerende, ontstekingsremmende, desinfecterende, anticonvulsieve en spijsvertering. Helaas kan hondenkamille deze gunstige effecten niet bieden. Integendeel - het is zelfs licht giftig. Daarom is voorzichtigheid geboden bij het verzamelen om verwarring te voorkomen. Sommige soorten hondenkamille lijken erg op echte kamille. Het is echter heel gemakkelijk om verwarring te voorkomen.

Advies tegen verwarring

Enerzijds zijn duidelijke onderscheidende kenmerken de geur: als de typische kamillegeur ontbreekt en er hooguit een kruidachtige, zwakke geur kan worden waargenomen, heb je geen echte kamille voor je neus. Aan de andere kant hebben hondenkamille, in tegenstelling tot echte kamille, geen holle maar een gevulde bloembasis.

Echte kamille heeft meestal ook licht hangende bloembladen die niet lichtjes gekarteld zijn zoals die van de hondenkamille. Echte kamille is ook veel zeldzamer dan de soorten kamille bij honden.

De schadelijke stof in kamilles van honden is het sesquiterpeenlacton-anthecotulide. Het veroorzaakt allergie-achtige reacties zoals huidirritatie bij intensief huidcontact en bij overmatig gebruik, zwelling van de slijmvliezen en irritatie van de luchtwegen. Maar er is geen dodelijk gevaar.

Noteren:

  • Hondenkamille is, in tegenstelling tot echte kamille, licht giftig
  • Bevat sesquiterpeenlacton-anthecotulide
  • Veroorzaakt huidirritatie, zwelling en irritatie van de luchtwegen
  • Geen dodelijk gevaar

hond

Er is ook een klein risico op vergiftiging voor honden vanwege het sesquiterpeenlacton-anthecotulide - dit is echter te verwaarlozen omdat deze viervoeters meestal weinig behoefte hebben om planten te eten en de concentratie van de stof in de plant niet erg hoog is.

sorteert

Enkele van de hondenkamille-rassen voor de tuin en het balkon zijn nu verkrijgbaar in speciaalzaken. Qua fokkerij is echter maar een fractie van de vele verschillende soorten vertegenwoordigd. De meest voorkomende soorten zijn de hondenkamille van de verver, de kamille van de Karpatenhond of de bergkamille.

Dyer's kamille

De kamille van de verver, botanisch Anthemis tinctoria, is op zijn beurt verdeeld in verschillende ondersoorten. De ondersoort Anthemis tinctoria tinctoria is het meest algemeen verkrijgbaar voor tuinieren - de gebruikelijke naam is daarom ook tuinkamille. Van deze ondersoort is bijvoorbeeld de variëteit Dwarf Form bijzonder populair.

* Dwergvorm *:

De kamille 'Dwarf Form' van de tuinververs kenmerkt zich door zijn rijke, goudgele bloei, die zeer decoratief oogt met een relatief grote plaatvormige kop van zo'n 5-10 centimeter in doorsnee. De bloemen verschijnen vanaf juni en verheugen zich tot september met hun kleurrijke, vrolijke pracht. De kamille van de tuinververs is bijzonder aantrekkelijk vanwege zijn ongewoon aromatische geur voor hondenkamilles.

De overvloed aan stuifmeel en nectar is ook een zeer positieve eigenschap van deze variëteit - door hem te planten, kun je nuttige insecten aantrekken en de biodiversiteit van je tuin vergroten.

De plant wordt ongeveer 25 tot 40 cm hoog en vertoont een bossige, dichte, klonterige groeiwijze. Hierdoor is de kamille van de tuinververs ook bijzonder geschikt als kussenvormende bodembedekker, in het bijzonder ook voor rotstuinbeplanting.

Lettergreep bergkamille

De zilverkleurige bergkamille uit Klein-Azië, botanisch Anthemis marshaliana, verschilt qua bloemkleur nauwelijks van de tuinkamille. De bloemen zijn ook diep goudgeel en hebben ook een vergelijkbare morfologie met een wat meer komachtige vorm. Bovendien zijn ze aanzienlijk kleiner met slechts 4 cm in diameter. Ze verschijnen iets eerder in het jaar, namelijk in mei, en houden aan tot juli. De zilverkleurige bergkamille is ook een waardevolle bijenweide.

De gehele planthoogte ligt met zo'n 20 tot 30 centimeter ook iets achter bij die van de tuinkamille.

De bijzondere charme waaraan de soort zijn naam dankt, is het zilvergroene blad, dat in rozetten is gerangschikt en een delicate elegantie uitstraalt. De structureel interessante, zilvergroene bladglans kan een mooi accent leggen, vooral in boeketten, waarvoor de soort ook zeer geschikt is vanwege de snij-compatibele bloemen.

Karpatische hond kamille

De Karpatische hondenkamille, botanisch Anthemis carpatica, heeft ook de mooie bijnaam 'Karpatische sneeuw'. Dit is geen toeval, want het beschrijft enerzijds zijn oorsprong uit de grote hoogte van de Karpaten en anderzijds zijn uiterlijk volledig in al zijn eigenschappen: het bloeit eigenlijk in puur sneeuwwit met een dooiergele stempel en vormt dichte, laag gestoffeerde clusters. Als gevolg hiervan lijken de gebieden die ermee zijn beplant alsof ze vers zijn gesneeuwd.

De bloemen hebben een vrij kleine afmeting van ongeveer 5 cm in doorsnee, maar zijn des te talrijker en dus tapijtvormend. Ze verschijnen vanaf mei, maar blijven helaas maar tot juni. Het fijn geveerde blad is lichtgroen

Deze soort wordt slechts ongeveer 10 tot 25 cm hoog en tot 20 of 30 cm breed.