Herkunft
Die Weihrauchpflanze gehört zu der großen Gattung der Harfensträucher, botanisch Plectranthus, innerhalb der Familie der Lippenblütler. Diese Gattung umfasst eine stattliche Anzahl von über 350 Arten, die sich im Wuchs und im Habitus teilweise voneinander unterscheiden.
Lesen Sie auch
- Weihrauchpflanze vermehren - So ziehen Sie neue Pflanzen
- Weihrauchpflanze auf dem Balkon pflegen
- Die Weihrauchpflanze ist nicht giftig
Harfensträucher kommen vorwiegend aus tropischen bis subtropischen Gebieten Afrikas und des Fernen Ostens, manche Arten sind auch in Teilen Australiens und Neuseelands sowie Vorderasiens heimisch. Sie besiedeln also je nach Art recht unterschiedliche Habitate von feuchtwarmen Wäldern bis zu kühleren, maritimen Klimazonen wie der südafrikanischen Kapregion. Bei uns sind die allermeisten Plectranthus-Arten nicht winterhart.
In principe worden alleen de cultivars van de twee veel voorkomende soorten Plectranthus glabratus en Pectranthus forsteri wierook genoemd. P. coleoides is er ook een van, hoewel het zelden in zijn pure vorm wordt aangetroffen. De soort P. glabratus komt uit het tropische verre zuidoosten, uit delen van India, Thailand, Sri Lanka en Vietnam, de soort P. forsteri komt echter voor op de zuidwestelijke eilanden in de Stille Oceaan (Fiji, Vanuatu).
De gebruikelijke verzamelnaam 'wierookplant' kan worden toegeschreven aan de kruidige, etherische geur die deze soorten afgeven. Het doet denken aan die van de echte wierookboom (botanisch Boswellia carterii), waarmee de wierookplant in de verste verte niet verwant is. Desalniettemin hebben wierookplanten met hun geurkarakter een zeer hoge waarde voor de zintuiglijke vormgeving van het balkon en terras. Ze zouden ook motten en muggen moeten verdrijven. Niet alleen de wierookplanten, maar ook de meeste andere Plectranthus-soorten hebben een zeer intense en etherische geur, sommige worden ook als aromatische planten gebruikt.
Oorsprong in één oogopslag:
- Plectranthus-soorten komen over het algemeen voor in grote delen van tropische tot subtropische gebieden in Afrika, het Verre Oosten en Australië
- Alleen de cultivars van de soorten P. glabratus en P. forsteri worden aangeduid als 'wierookplanten'; deze komen uit tropisch Zuidoost-Azië en de zuidwestelijke eilanden in de Stille Oceaan.
- Geen botanische relatie met echte wierookboom, alleen een even pittige, etherische geur
groei
Plectranthus-soorten groeien meestal als vaste planten, sommige zijn slechts eenjarig of vormen een semi-struikachtige groeiwijze. Er zijn ook sappige soorten. De opstaande tot overhangende stengels vormen lange scheuten en zijn behaard.
Vooral de wierookplanten ontwikkelen een meer hangende dan opgaande groei - ze worden slechts 20 tot 30 cm hoog, maar ontwikkelen zeer lange hangende tandwielen die veel ruimte innemen. Hiermee moet rekening worden gehouden als het om balkoncultuur gaat. Wierookplanten groeien ook erg snel.
Groeikenmerken in het kort:
- Plectranthus-soorten meestal vaste planten, zelden eenjarig, soms half struikachtig
- Behaarde, opgaande tot hangende stengels
- Wierookplanten vertonen een duidelijk hangende groeiwijze met een hoogte van 20 - 30 cm en lange scheuten
- Snelle groei
bladeren
Vanuit siertuinbouwkundig oogpunt zijn de bladeren het belangrijkste in wierookplanten. Met hun vorm en kleur hebben ze esthetisch veel meer te bieden dan de onopvallende bloemen - dus wierookplanten behoren duidelijk tot de decoratieve bladplanten in onze lokale tuincultuur.
Zoals bij de meeste Plectranthus-soorten staan de bladeren van wierookplanten tegenover de rijk vertakte stengels. Ze zijn kort gesteeld en hebben een eivormige contour met zacht gekerfde bladranden. Kenmerkend voor de rassen die in speciaalzaken worden verkocht, is de mooie schakering, die meestal wordt weergegeven in een frisgroen centrum en onregelmatige randen in roomwit. De etherische oliën in de bladeren zijn natuurlijk verantwoordelijk voor de wierookachtige geur, die bijzonder intens is bij aanraking.
Lemmeteigenschappen in het kort:
- Bladeren op wierookplanten zijn de belangrijkste versiering
- Tegen elkaar geplaatst
- Kort gesteelde, eivormige, gekerfde bladranden
- Mooie schakering in cultivars
- Etherische oliën verspreiden een pittige geur
bloesem
Zoals ik al zei: de bloemen spelen een ondergeschikte rol bij wierookplanten. Dit zijn kleine, onopvallende, paniculaire bloeiwijzen met een witachtige tint die verschijnen tussen mei en augustus.
Welke locatie is geschikt?
Wierookplanten hebben een zonnige, warme standplaats nodig, maar ze kunnen het ook op gedeeltelijk beschaduwde plaatsen doen. Als je waarde hecht aan een vitale, compacte groei en een mooie ontwikkeling van de bladkleur, moet je in ieder geval enkele uren zonneschijn garanderen. In halfschaduw kan de plant wat schaars worden en bladverlies. Vanwege hun weelderige overhangende groei met lange scheuten is kweken in de hanging basket zeer aan te raden. Dit geeft de plant niet alleen voldoende ruimte onderin, maar komt ook het beste tot zijn recht met zijn hangende groeiwijze.
De wierookplant kan ook het hele jaar door in de kamer worden bewaard. Je zou haar daar een lichte stoel bij het raam moeten geven. Met een aangename woontemperatuur van 18 tot 20 ° C kan het goed met elkaar overweg.
Noteren:
- Zo zonnig en warm mogelijk, maar ook halfschaduw mogelijk
- Groei en schakering komen het beste tot hun recht als er veel licht is
- Ideaal in hanging baskets
balkon
Een wierookplant op het balkon maakt het erg mooi, waar het de vrij smalle stoelen niet alleen kan versterken met zijn zeer mooie bladeren, maar ook met zijn geur die intens naar buiten stroomt bij aanraking. Daarnaast biedt een balkon door het dicht bij huis en beschermde karakter vaak goede voorwaarden voor een wierookplant. Het is natuurlijk het beste als het op het zuiden is gericht. Bij balkons in wooncomplexen kan ook op het naastgelegen aangrenzende balkon een plantlamp worden opgehangen.
Lees verder
Welke aarde heeft de plant nodig?
Als het op substraat aankomt, zijn wierookplanten niet erg kieskeurig. Het mag alleen redelijk voedzaam en doorlatend zijn. U kunt het beste een universele potgrond gebruiken en hier wat bladverliezende compost aan toevoegen. Op deze manier kunt u uw wierookplant permanent voorzien van goede, organische mest. Maak de grond los met een beetje zand om een goede waterafvoer te garanderen. Een bepaald gehalte aan mineralen helpt ook om water op te slaan.
Geef de wierookplant water
Wierookplanten hebben relatief veel dorst en hebben constante aandacht nodig, vooral in de zomer en als ze in de zon staan / hangen. Als het erg warm en zonnig weer is, wordt u gevraagd om minimaal één keer per dag naar de gieter te gaan. Zorg ervoor dat de grond altijd vochtig blijft, maar voorkom wateroverlast. Daarnaast is het ook goed voor de tropische plant om zo nu en dan een verfrissende douche uit de waterdispenser te halen. Dit wordt vooral aanbevolen als u ze het hele jaar door in de kamer bewaart. U kunt het beste zacht, lauw water gebruiken. De wierookplant is ook geschikt voor hydrocultuur.
Noteren:
- Geef best veel water, vooral op hete zomerdagen
- Maar vermijd wateroverlast
- Bovendien af en toe overspray
- Gebruik zacht, lauw water
Bemest de wierookplant op de juiste manier
Tijdens de belangrijkste groeifase, van mei tot augustus, kunt u de wierookplant ongeveer elke 14 dagen een beetje vloeibare mest voor balkon- of groene planten geven. In de winter is er geen bemesting. Bemest een vers gekocht of verpot exemplaar op zijn vroegst na ongeveer 6 weken.
Winterhard
Zoals de meeste soorten Plectranthus zijn de wierookplanten uit de tropische warme gebieden van Verre Azië natuurlijk niet voorbereid op onze Midden-Europese winters. Langdurige buitenteelt is daarom niet mogelijk.
Lees verder
Overwinteren
Als je een wierookplant in de zomer buiten houdt, vanwege zijn gevoeligheid voor kou, moet je hem in de herfst binnen brengen zodra de eerste nachtvorst begint. Hoewel ze in haar thuisland niet gewend is aan de seizoenen, moet je in de winter de omgevingscondities een beetje aanpassen - een gebrek aan licht is immers niet te vermijden. De bijbehorende vegetatieonderbreking moet ook gepaard gaan met een iets lagere omgevingstemperatuur en minder watergift. In de winterkwartieren moet de temperatuur rond de 12 tot 16 ° C liggen. Je beperkt de watergift tot een minimum - net genoeg zodat de kluit niet helemaal uitdroogt.
Vanaf maart, wanneer de hoeveelheid licht merkbaar toeneemt, intensiever gaan sproeien en ook starten met de eerste meststoffen.
Lees verder
Snijd de wierookplant op de juiste manier
Bij wierookplanten is snoeien eigenlijk niet nodig - als ze zonnig en warm zijn, ontwikkelen ze een mooie, compacte groei en als ze in de hangende manden worden bewaard, krijgen de lange hangende spruiten hun typische karakter. Toch kunnen ze natuurlijk te lang zijn voor het een of het ander. In dat geval zijn ze eenvoudig in te korten. Je moet ook kale of uitgedroogde scheuten verwijderen, als ze al voorkomen.
Gebruik de scherpst mogelijke snijgereedschappen voor het snijden van maatregelen om de ietwat gevoelige stelen niet samen te drukken en niet in de verhoute onderste delen te snijden.
Verspreid wierook
Wierookplanten kunnen het beste worden vermeerderd met stekken. Snijd hiervoor in het voorjaar stekken van ongeveer 7 cm lang van gezonde scheuten, bij voorkeur direct onder een bladvoet. Verwijder de bladeren in het onderste gedeelte en zet de op deze manier voorbereide stekken in een plantenbak met potgrond. Plaats het op een lichte, warme plaats - de omgevingstemperatuur moet rond de 20 ° C zijn. Houd de grond gelijkmatig vochtig, de stekken hebben goede groeikansen in een gelijkmatig vochtig microklimaat onder een film of in een minikasje. (€ 6,96 bij Amazon *) Zodra de stek begint te groeien, kunt u deze in een grotere plantenbak met meer voedselrijke grond plaatsen.
Lees verder
Is wierook giftig?
De wierookplant is niet giftig. Zelfs als de variëteiten van Plectranthus glabratus en forsteri niet geschikt zijn als aromatische planten, zijn ze niet gevaarlijk voor nieuwsgierige kleine kinderen of huisdieren.
Lees verder
sorteert
In speciaalzaken vind je veel gekruiste rassen, vooral van de rassen Plectranthus glabratus en forsteri. Deze verschillen een beetje voornamelijk in de kleur van de bladeren.
De bekendste en meest verkochte is waarschijnlijk de variëteit Plectranthus forsteri 'Marginatus'. Het toont zich aantrekkelijk veelkleurig met de typische roomwitte rand rond een frisgroen bladhart.
De variëteit P. f. 'Aureus Variegatus' heeft licht geelgroen blad en kenmerkt zich door lange, mooi hangende scheuten.
Ook de variëteit P. f is relatief populair. 'Nico'. De bladeren hebben geen schakering, maar zijn niet minder aantrekkelijk met hun fijngerande, puntige contouren en de combinatie van donkergroene bovenkant en paarse onderkant.
