document
Het gewortelde deel van de kersenboom wordt de onderstam genoemd, ook wel wildling genoemd. Bovenal bepaalt de onderstam de groeikracht en -intensiteit; hij is verantwoordelijk voor de levensduur, de bloeibereidheid en de opbrengst van de toekomstige kersenboom.
lees ook
- Inoculeer kersenboom - een van de verfijningstypes
- Verfijn steenfruit op de juiste manier
- Zelf een kersenboom kweken vereist geduld
Vegetatief vermeerderde onderstammen of zaailingen worden gebruikt voor enten. Er zijn langzaam groeiende, middelsterke en sterk groeiende onderstammen. Als basis voor de zure kersen worden zwarte kers, zachte kers of steppe-kers gebruikt. Voor de zoete kers worden de groeiremmende onderstammen zoals Weiroot, GiSelA, Colt of Piku gebruikt.
Edelreiser
Edelreiser zijn de jaarlijkse scheuten die u tussen december en januari snijdt van de kersenboom waarvan u de eigenschappen wilt vergroten. De eetbare nerven moeten ongeveer 30-40 cm lang en potlooddik zijn en afkomstig zijn van gezonde, vruchtbare bomen. Ze worden in de winter op een koele plaats in het vochtige zand bewaard.
De eetbare nerven geven voornamelijk de volgende kenmerken van de toekomstige kersenboom:
- Smaak, kleur en kwaliteit van het fruit,
- Weerstand tegen schimmels,
- Gevoeligheid voor vorst.
Afwerkingsproces
Verfijning is het feitelijk overbrengen van de nobele twijgen naar de basis. Het juiste moment hiervoor is eind april / begin mei, wanneer de kersenbomen beginnen te bloeien. Voor het ontluiken wordt het substraat zover ingekort dat er alleen nog een trekbelasting overblijft naast de kroonstronk. Dit dient om de nobele rijst te voorzien van voedingsstoffen en water. De edele rijst wordt op de basis geënt door deze achter de bast te steken en er stevig mee te verbinden.
Er wordt onderscheid gemaakt tussen schorspluggen en geitenpootpluggen. Waar bij een schorsplug alleen de bast van de basis wordt afgesneden, wordt bij een geitenpootplug een inkeping in het hout achter de schors gesneden. Bovendien kan een nobele rijst door middel van copulatie worden verbonden met een even dikke basis. De uiteinden van de te verbinden stukken worden schuin afgesneden, op elkaar gelegd en met elkaar verbonden. Het eindpunt is altijd verbonden met raffia en bedekt met boomwas (€ 5,99 bij Amazon *).
Een andere afwerkingstechniek wordt oculatie genoemd. Bij deze methode wordt een knop, het zogenaamde oog, uit de ene kersenboom gesneden en in de andere gestoken, in de bast waarvan eerder een T-snede is gemaakt. Dit type verfijning wordt in de zomer toegepast, meestal begin augustus, wanneer de ogen van de nobele variëteit voldoende ontwikkeld zijn en de bast van de basis nog gemakkelijk kan worden verwijderd.
tips & trucs
De zoete kersensoorten hebben meestal een bestuiversoort in de buurt nodig. Hiervoor hoef je geen tweede kersenboom te planten. Je kunt individuele scheuten alleen verfijnen als er geen bestuiver is voor de eerste variëteit.
