Een portret van de plaatselijke wilgenboorder

Een portret van de plaatselijke wilgenboorder

de essentie in het kort

  • De voedingsactiviteit van de wilgenrupsband kan gemakkelijk worden verward met de gangen van andere houtsoorten. De wilgenboorder is echter niet meldingsplichtig. De inheemse soort valt wilgen en populieren aan in vochtige bomen.
  • Rupsen vreten zich een weg in het bos van zieke bomen en laten tot twee centimeter dikke en één meter lange voedertunnels achter. Kenmerkend zijn boorgaten in de schors, boorstof en kruimels uitwerpselen aan de basis van de stam en de intense azijngeur. Rupsen zijn niet giftig.
  • De eerste stap is het terugsnoeien in het gezonde hout. Een quassia-oplossing is het meest effectieve middel tegen de rupsen. Als ze eenmaal in het bos hebben gegeten, is het bijna onmogelijk om ertegen te vechten.
  • Vrouwtjes leggen hun eieren op ruwe schors zodat de rupsen in het hout kunnen graven. Het duurt enkele jaren voordat ze zich ontwikkelen en verpoppen in het hout of in de ondergrond.

Zijn wilgenboringen meldingsplichtig?

Wilgenboorder

De rupsen van de wilgenboorder kunnen de stabiliteit van de aangetaste boom aanzienlijk verminderen. Ze kunnen binnen een paar maanden hele bomen vernietigen. Als laanbomen worden aangetast, is er een verhoogd risico op windbreuk. De soort is wijdverspreid in Europa en nestelt zich het liefst in oude wilgen. Het kan ook in de moestuin voorkomen.

lees ook

  • Japanse esdoorn - de fascinerende sierboom in portret
  • Dwergoudste - een portret van een zwart schaap
  • Cactussen in portret - een profiel om te leren kennen

Het is echter niet nodig om Willow Borers te melden. Er is geen meldingsplicht. Als je een voedertunnel van een rups ziet, moet je de soort zorgvuldig identificeren. Vaak is het niet mogelijk om de gangen van de wilgenboorder duidelijk te onderscheiden van die van andere meldbare houtplagen.

Vorm van de toevoerkanalenSpecialiteitLarvenaangifteplichtig
WilgenboordercirculaireSaai stof wordt met de mest naar buiten afgevoerddonkerrode achterkant, zijkanten geel, kop capsule zwartNee
Aziatische hardhouten boktorovaalIn de gangen blijven grove boorspanen achterpootloos, met een bruine chitineplaat op de borstJa
Kastanje boorrondealleen in takken met een diameter kleiner dan 10 cmeerst roze, later lichtgeel met zwarte stippenNee
Populier bokovaalbeperkt tot populieren en wilgenbolvormig, voorplaat korreligNee

Hoe schade door wilgenboormachines te herkennen

De wilgenboorder wordt als een plaag beschouwd omdat zijn rupsen reeds verzwakt hout en bomen vernietigen. Op het eerste gezicht zijn de schadebeelden niet duidelijk aan deze soort toe te schrijven. Er zijn talloze houtplagen die gaten in het hout achterlaten. Pas daarom op voor kleine sporen die de oorzaak onthullen.

Typische schade aan een wilgenboorderups

Schade

Wilgenboringen vallen bij voorkeur oudere en reeds zieke bomen aan, waarvoor ze gevaarlijk kunnen zijn. Hun onregelmatige boringen leiden meestal naar beneden in de stam en kunnen tot een meter lang worden. De tunnels bereiken een diameter van maximaal twee centimeter.

Aangetaste bomen hebben last van een verminderde aanvoer van voedingsstoffen en water, waardoor takken en bladeren opdrogen. Het zwaar uitgeholde hout kan gemakkelijk breken in de wind. In de boorgaten verspreiden rotschimmels zich vaak, wat de boom verder verzwakt. Als de besmetting ernstig is, bestaat het risico dat de hele boom sterft.

Herken besmetting

Het voedingspatroon van de wilgenboorderrupsen omvat grote gaten in de bast waardoor uitwerpselen en boorstof worden afgevoerd. Aan de voet van een aangetaste boom vind je vaak roodachtig gekleurde boorspanen en uitwerpselen. Je kunt sapstroom zien door oudere gaten.

De activiteiten van een Willow Borer-rups zijn te herkennen aan de typische azijngeur die de boom omhult. Bij een sterke plaag zijn 's nachts krakende of raspende voergeluiden te horen, die van binnenuit de boom naar buiten doordringen. Af en toe bewegen de rupsen duidelijk zichtbaar op de boomschors.

De boringen van de wilgenboorderupsen zijn onregelmatig gevormd, tot twee centimeter in diameter en lopen meestal van boven naar beneden.

Dit is hoe rupsen eruit zien

Wilgenboorder

Hoewel de schade gemakkelijk verward kan worden met de activiteit van andere houtetende rupsen, is de rups duidelijk herkenbaar. Het heeft een geel gekleurd lichaam en ontwikkelt een donkerrode vlek in de latere ontwikkelingsstadia. Dat de rupsen eigenlijk geel van kleur zijn, wordt duidelijk bij overwinterende individuen. Als je in de winter een rups in de bovenste substraatlaag aantreft, heeft deze zijn typische rode kleur verloren en ziet hij er helemaal geel uit.

Typische eigenschappen:

  • meestal 60 tot 100 millimeter lang
  • Kop en delen van het nekschild het hele jaar zwart
  • zeer glanzend lichaam
  • Wratten bedekt met korte witte haren
  • sterk ontwikkelde monddelen

Waarom worden bomen aangevallen?

Wilgenboringen behoren tot die houtboringen waarvan de rupsen zich in vers hout ontwikkelen. De volwassen motten hebben een onvolgroeide slurf en kunnen niet eten. Hun enige bestaansreden bestaat uit voortplanting en dus in het behoud van hun soort.

oorzaken

De wilgenboorder is een vlinder die wijdverspreid en nachtelijk is. Het leeft voornamelijk in vochtige bomen met wilgen. Daarom zijn de motten vaak te vinden in stromend water maar ook in parken of weilanden. Af en toe komt de soort veel voor in gemengde bossen of in huistuinen en boomgaarden met oude bomen.

Vrouwtjes zoeken zieke en oudere bomen om hun eieren te leggen, zodat ze in de natuur de afbraak van het oude hout initiëren en aanmoedigen. Ze worden waarschijnlijk aangetrokken door de azijnzuurachtige geur die oudere larven in het hout uitstralen.

Youtube

Vaak aangetaste bomen

Wilgenboorders geven de voorkeur aan loofbomen en komen voornamelijk voor op verschillende inheemse wilgensoorten of sierheesters zoals harlekijnwilg. Wanneer houtige planten ernstig verzwakt zijn, leggen de motten ook hun eieren in het hout van andere boomsoorten. Rupsen komen voor in esdoorn, beuk, essen, populier, eiken, walnoot, linde en iep.

Voorkeursboomsoorten:

  • Salix : gewone wilg
  • Betula : Zilverberk
  • Alnus : zwarte els
  • Pyrus : peer
  • Malus : appel

Is de Willow Borer Caterpillar giftig?

De rups van de wilgenboorder is agressief en kan zijn bijtgereedschap gebruiken als hij zich bedreigd voelt. Kinderen, honden en katten moeten afstand houden van de rupsen. Als de rups de wilgenboorder bijt, kan dat erg pijnlijk zijn. Een beet brengt geen gezondheidsrisico's met zich mee en de motten worden niet als giftig voor mensen beschouwd.

Uitweiding

Houtboren en hun voedingswaarde

Talrijke houtboor-rupsen worden sinds de oudheid beschouwd als voedselinsecten. Grieken en Romeinen genoten van de rupsen als lekkernij. Om een ​​eiwitrijke beloning te krijgen, werden de rupsen vetgemest met bloem. In Mexico worden de rupsen van een houtboor, die het liefst in agaves leeft, sinds de Azteekse tijd als eetbaar beschouwd. De rupsen worden nog steeds gegeten. De in Australië wonende Aboriginals zijn dol op deze lekkernij en eten de rupsen samen met andere in het hout levende rupsen van de wortelworm of boktor.

Eerste hulp door snoeien

Wilgenboorder

Snoeien is de meest effectieve manier om de wilgenboorder in een vroeg stadium van de plaag kwijt te raken. Hoe langer de rupsen in het bos leven, hoe meer ze uitzetten. De boorgaten van de mottenrupsen kunnen wel een meter lang zijn. Snoei de aangetaste boom terug totdat er gezond en ongeboord hout zichtbaar is. Als er geen rupsen meer in het bos leven, kan het hout herstellen en weer ontkiemen.

Tips

Verbrand de snoei, want anders zullen de wilgenboorderrupsen zich in het bos blijven ontwikkelen en een hernieuwde aantasting veroorzaken.

Verfijnde rassen

Als een geënte harlekijnwilg is aangevallen door de wilgenboorder, is het snoeien moeilijker. Je moet ervoor zorgen dat het eindpunt intact blijft. Dit bevindt zich in het bovenste derde deel van de stam en is duidelijk verdikt, aangezien een verwerkingsrijst werd geënt op een typische wilgensoort. Als je dit punt afsnijdt, zal je harlekijnwilg niet meer ontkiemen maar het eigenlijke substraat.

Vecht tegen Willow Borers

Het is meestal niet nodig om tegen de Willow Borer te vechten. Omdat het een belangrijk onderdeel is van een functionerend ecosysteem en inheems is in Europa, is het niet noodzakelijk een enorme houtplaag. Er zijn geen chemische sprays die zijn goedgekeurd om de wilgenboorder te bestrijden. Toch wordt de soort in de moestuin niet herkend. Bij bomen met sierwaarde zijn verwijderingsmaatregelen zinvol.

Vroegtijdige controle is noodzakelijk

Als de rupsen zich een weg hebben gegeten in het bos, is het bijna onmogelijk om ze te bestrijden. Het is daarom belangrijk om de jonge rupsen in de vroege stadia te doden als ze zich nog voeden met de schors. De vrouwtjes leggen hun eitjes bij voorkeur aan de basis van de stam, waar de rupsen na korte tijd uitkomen.

Quassia

Quassin is een sterk bittere stof waarvan wordt gezegd dat deze een insecticide werking heeft. Het wordt aangetroffen in sommige soorten bitterhout, zoals de Braziliaanse quassiaboom (Quassia amara), en is in de apotheek verkrijgbaar als poeder. Een extract van de bitterstoffen helpt tegen wilgenboorderupsen als deze direct worden bespoten. U kunt de oplossing ook preventief op de bomen sproeien van de lente tot de herfst. Merk op dat quassin niet gunstig is voor nuttige insecten.

Bereiding van de Quassia-oplossing:

  1. Giet 150 gram bitterwood of quassia-poeder met twee liter water
  2. Laat het een nacht trekken en breng het dan aan de kook
  3. Laat het brouwsel ongeveer een uur sudderen
  4. Zeef de vloeistof af en verdun met tien liter water

Als je bitterhout gebruikt, kun je de stukjes na het koken drogen en opnieuw gebruiken. Quassin heeft een bittere waarde van 13.000.000. Na 13 miljoen keer verdunnen, smaakt de oplossing nog steeds bitter. Je kunt ook 250 gram zachte zeep (€ 17,27 op Amazon *) oplossen in de kokende bouillon. Het zorgt ervoor dat de vloeistof beter aan de bast hecht. Na twee tot drie dagen moet het residu op de boom worden afgespoeld met schoon water.

Chrysanthemum-extract

Wilgenboorder

De Dalmatische insectenbloem produceert het natuurlijke gifpyrethrum. Het dient als contactinsecticide en wordt gebruikt tegen veelvoorkomend ongedierte, hun eieren en larven. Omdat het actieve ingrediënt ook nuttige organismen in gevaar brengt, moet het met uiterste voorzichtigheid buitenshuis worden gebruikt. Het knock-down-effect treedt binnen enkele minuten op. Sommige insecten slagen erin de pyrethrines in het lichaam af te breken.

Draadmethode nuttig?

Vaak wordt aanbevolen om een ​​stevige draad in de boorgaten te duwen. De rups wordt verondersteld in de lengte te worden gespietst door het voortdurende porren. Het succes van deze maatregel is echter niet erg groot. De voedertunnels reiken soms tot een meter het bos in, zodat je de rups die erin leeft niet kunt zien met een te kort draad. Ernstig beschadigde bomen kunnen meerdere rupsen hebben, dus je krijgt ze nooit allemaal.

preventie

Wilgenboormachines hebben loofbomen nodig om hun eieren te leggen, waarvan de schors vochtig, ruw en gegroefd is. De rupsen graven in het hout dat is aangetast door droogteschade of verzwakt is door ziekten en schimmels. Een regelmatige watervoorziening en kalibemesting zijn de belangrijkste maatregelen om plagen te voorkomen, omdat ze de vitaliteit van de boom ondersteunen. Na het kappen van de boom moeten afgesneden wonden onmiddellijk worden afgedicht met een wondsluiting. Open wonden bieden de rups een ideale toegangspoort.

Tips

Om ovipositie te voorkomen, moet u de stam regelmatig kalkhouden. Hiervoor wordt de bast verwijderd met een stengelkrabber of een borstel, waardoor de stengel onaantrekkelijk wordt voor de motten.

Levenswijze en ontwikkeling

Wilgenboorder behoort tot de familie van de houtboorder (Cossidae). Mannetjes hebben een spanwijdte van 80 millimeter. Vrouwtjes bereiken een grootte van 100 millimeter, daarom wordt de soort beschouwd als de grootste kleine vlinder in Midden-Europa. Als nachtvlinder heeft Cossus cossus een onopvallende bruine kleur. Er zijn zwarte dwarslijnen op de voorvleugels. De belangrijkste vliegtijd loopt van juni tot juli, waarbij de vlinder wordt waargenomen van eind mei tot begin augustus.

Eieren leggend

Vrouwtjes produceren ongeveer 700 eieren na het paren. Ze plaatsen verschillende eierverpakkingen met elk 20 tot 50 eieren in de voren van ruwe boomstammen. Verzwakte loofbomen zoals wilgen en populieren hebben de voorkeur voor het leggen van eieren. De eieren worden tegen uitdroging beschermd door een kleverige afscheiding.

ontwikkeling

Nadat de larve is uitgekomen, dringt hij door de schors. Het voedt zich met boomsap en houtvezels en maakt verschillende vervellingen door. In het tweede jaar vreten de rupsen zich een weg dieper het bos in en trekken ze de stam door de boom omhoog. Kort voor de verpopping hebben de larven een lengte van 100 millimeter bereikt. Hun ontwikkeling duurt tussen de twee en vier jaar omdat houtvezels nauwelijks voedingsstoffen bevatten. De jonge motten komen in de zomer uit hun poppen.

Verpopping

Verpopping vindt meestal plaats na de derde winter in het bos. De rupsen produceren een stevige cocon die ongeveer vijftien centimeter lang is. Deze bestaat uit webdraden en wordt omhuld door boorspanen wanneer deze zich in het toevoerkanaal bevinden. Poppen in het substraat worden vaak afgewisseld met aardedeeltjes. Er zijn drie manieren waarop wilgenboormachines kunnen verpoppen:

  • Variant 1 : in de herfst in het substraat graven om te overwinteren en in het voorjaar te verpoppen
  • Variant 2 : overwinteren als rups in de boom en verpoppen in het voorjaar in de strooisellaag
  • Variant 3 : verpoppen achter een opening in een chipcocon die is geblokkeerd met boorspanen

Veel Gestelde Vragen

Is de wilgenboor nuttig?

Wilgenboorder

Deze soort, die zich het liefst in weilanden nestelt, is een belangrijk onderdeel van een functionerend ecosysteem. Ze is een van die houtboormachines die zich richten op vers en levend hout van reeds zieke of verzwakte bomen.

De wilgenboorder versnelt het afsterven van zieke bomen door in het bos tunnels te boren die door de hele boom kunnen lopen. De schimmels die zich vervolgens in de boorgaten nestelen zorgen er ook voor dat hout sneller afbreekt. Deze mot ruimt de natuur op en maakt ruimte voor verse zaailingen.

Hoeveel Willow Borer-rupsen leven er in een gangpad?

Zodra de jonge rupsen uit hun eieren zijn gekomen, zoeken ze een toegangspoort tot het bos. Ze leven het eerste jaar gezellig onder de schors. Deze zogenaamde ruimteloop eindigt in het tweede jaar van ontwikkeling. De rupsen worden in het bos verdeeld in afzonderlijke gangsystemen die van elkaar gescheiden zijn. Het grootste deel van hun voedingsactiviteit vindt plaats langs de stam, aangezien ze zich verpoppen aan de basis van de stam of in een van de onderste voedingsgaten.

Hoe ziet een rups van een wilgenboor eruit?

De larven van de Wilgenboorder zijn tussen de zes en tien centimeter lang. Bij het zoeken naar een plek om te overwinteren of te verpoppen, zijn de rupsen in de herfst te zien op de schors van aangetaste bomen of op de grond. Op dit moment is je rug bedekt met een donkere tot wijnrode band en lijken de zijkanten geel.

Het lichaam is helder en heeft een paar witte haren. De zwarte kop en de gedeeltelijk zwarte nek zorgen voor een signaaltekening. De geur van houtazijn, die enigszins doet denken aan de geur van geiten, is typerend. De poppen zijn ongeveer vijftien centimeter lang en roodachtig geel gekleurd. De afzonderlijke buiksegmenten zijn voorzien van donkere rijen doornen.

Waarom zien overwinterende rupsen er anders uit dan zomerse rupsen?

Het feit dat de rupsen in het late ontwikkelingsstadium een ​​opvallende rode kleur op hun rug hebben, heeft evolutionaire redenen. Het komt vaak voor dat de rupsen op de schors te vinden zijn of over de grond kruipen op zoek naar een verpoppingsplek. In deze gevallen zijn ze een gemakkelijke prooi.

Met behulp van de signaalkleuren zwart en rood proberen ze potentiële roofdieren te informeren dat hun lichaam niet eetbaar of giftig is. In feite bevatten de rupsen geen giftige ingrediënten, dus de rode kleur is een belangrijke bescherming tegen vraatzuchtige vogels en andere roofdieren. Tijdens de wintermaanden verliezen ze deze kleur en zien ze er helemaal geel uit.

Hoe zien wilgenboringen eruit?

De motten zijn nauwelijks te zien als ze op de bast van loofbomen zitten. Hun mollige lichamen hebben lichtgrijs gekleurde vleugels die in donkergrijs gemarmerd zijn. Delen van de vleugels zien er bruinachtig uit. De vleugels bootsen de kleur van boomschors na, wat zorgt voor een optimale camouflage. Ook de poten passen in dit camouflagepatroon, omdat ze zwart en wit zijn geringd. Vrouwtjes zijn iets dikker dan mannetjes. Ze bereiken een spanwijdte tussen 65 en 100 millimeter.