Herkomst en distributie
De meeste soorten van het geslacht Epiphyllum zijn inheems in Midden- en Zuid-Amerika en het Caribisch gebied, waar ze groeien als epifyten op de hoge bomen van de tropische, vochtige regenwouden. Vooral hybriden van wilde soorten die erg op elkaar lijken, zijn in de handel te vinden. Deze worden als minder veeleisend beschouwd dan hun oudersoort en zijn daarom gemakkelijker te verzorgen als kamerplanten.
lees ook
- Interessante feiten over Epiphyllum-soorten - bladcactussen
- De juiste grond voor de epiphyllum (bladcactus)
- Epiphyllum bloeit niet - oorzaken van gebrek aan bloei
gebruik
Door hun tropische oorsprong zijn Epiphyllum bladcactussen hier niet winterhard en worden daarom vooral als kamerplant gekweekt. De planten, die erg gevoelig zijn voor kou, mogen alleen tijdens de warme zomermaanden op het terras of balkon worden gebruikt, maar mogen daar niet aan de brandende zon worden blootgesteld. De meeste soorten en variëteiten hebben een hangende groeiwijze, waardoor u ze als hangplant kunt houden. Als dit niet gewenst is, moeten de lange scheuten worden ondersteund of naar boven worden vastgebonden.
Uiterlijk en gestalte
Alle Epiphyllum-bladcactussen groeien epifytisch of lithofytisch, dwz als epifyten op bomen of rotsen. De verschillende soorten groeien struikachtig, ontwikkelen ofwel hangend of klimmend en slechts zelden rechtopstaande scheuten. De lange scheuten zijn vaak sterk vertakt en worden met de jaren verhout. In tegenstelling tot de ronde oudere, zijn jonge scheuten vrij plat en lijken ze niet op bladeren, maar ondanks alle uiterlijke overeenkomsten zijn het geen bladverliezende bladeren. Doornen zijn meestal afwezig. Sommige soorten ontwikkelen wat, maar deze blijven maar heel klein.
Bloesems en bloeitijd
De individueel staande, meestal trechtervormige bloemen kunnen erg lang worden: sommige Epiphyllum-soorten imponeren met bloemen tot 30 centimeter groot, die ook in bijna alle kleuren behalve blauw gekleurd kunnen worden. De wilde soorten hebben meestal witte, gele of roze bloemen aan de buitenkant, die van binnen bleekgeel of witachtig zijn. De bloeitijden verschillen sterk per soort en variëteit. Overigens bloeien veel soorten pas als ze een jaar of vijf oud zijn, daarom kan een gebrek aan bloei niet per se worden toegeschreven aan onvoldoende verzorging.
fruit
In dit land worden vanwege het gebrek aan bestuivers zelden fruit gevormd. Je kunt de zwarte, niervormige zaden echter in speciaalzaken kopen en ze gebruiken om je eigen planten te kweken.
Welke locatie is geschikt?
Epiphyllum-bladcactussen geven de voorkeur aan een heldere en warme locatie die niet wordt blootgesteld aan sterk zonlicht. Een gedeeltelijk schaduwrijke plek is het beste, die bescherming biedt tegen de brandende zon, vooral rond lunchtijd. Als de standplaats te zonnig is voor de plant, is dit snel te zien aan bladverbrandingen. In de zomer kun je de bladcactussen buiten zetten, maar je moet ze ook beschermen tegen de middagzon en regen. Bij huisvesting is ook een hoge luchtvochtigheid tussen 60 en 80 procent belangrijk.
Substraat
Zelfs als epiphylenen cactussen zijn, is de in de handel verkrijgbare cactusaarde ongeschikt als substraat. Bladcactussen hebben een hoge voedingsbehoefte waaraan cactusaarde niet kan voldoen. Gebruik in plaats daarvan speciale aarde voor bladcactussen (verkrijgbaar bij speciaalzaken) of meng dit zelf van normale potgrond en een derde van schorsmulch, puimsteengrind of kwartszand (€ 14,90 bij Amazon *) - het is belangrijk dat het substraat goed doorlatend en drassig is dus kan in de eerste plaats niet ontstaan.
Planten en verpotten
De meeste Epiphyllum-bladcactussen groeien hangend, waardoor ze goed geschikt zijn voor hanging baskets. Je kunt ze ook in een hoge plantenbak planten, zodat de lange scheuten naar beneden kunnen hangen. Soorten die groter zijn dan 20 centimeter moeten ofwel als een ampelachtige plant worden gekweekt of in ieder geval worden ondersteund. Bij het planten is het niet alleen belangrijk om het juiste substraat te hebben, maar ook om een goede potdrainage te hebben. Bladcactussen hebben veel water nodig, maar ze mogen niet nat staan. De planten gedijen daarom het beste in plantenbakken met een automatisch irrigatiesysteem. (€ 69,29 bij Amazon *)
Omdat jonge planten vaak sterk groeien, moet u ze elk jaar naar een grotere pot verplaatsen. Bovendien is de ondergrond uiterlijk na drie jaar opgebruikt en dient deze te worden vervangen. De beste tijd om te verpotten is de lente.
Giet epiphyllum
Zelfs als de klassieke cactussen het liever droog houden: als een typische bewoner van het regenwoud heeft de epiphyllusbladcactus vocht nodig en kan hij niet goed tegen droogte. De plant houdt niet van uitgedroogd substraat, net als wateroverlast trouwens. Houd daarom de grond tijdens het groeiseizoen gelijkmatig vochtig, maar niet nat. Verwijder overtollig gietwater zo snel mogelijk en gebruik indien mogelijk regenwater of ontkalkt leidingwater - bladcactussen verdragen geen kalkhoudend water. Het is ook belangrijk om deze speciale instructies in acht te nemen bij het schenken:
- Geef vier tot zes weken na de bloeiperiode heel spaarzaam water
- vanaf april langzaam de hoeveelheid water geven
- Geef overvloedig water tussen mei en september
- De ondergrond moet dan goed worden bevochtigd
- Spray de plant dagelijks tijdens het groeiseizoen
- Sproei geen bloemen, ze worden vlekkerig
Bemest Epiphyllum op de juiste manier
Er zijn ook enkele speciale kenmerken waarmee u rekening moet houden met betrekking tot bemesting. Bladcactussen hebben een zeer hoge voedingsbehoefte, daarom moet u ze nooit cactussenmest geven - deze is niet aangepast aan de behoeften van de Epiphyllum-soort. Neem in plaats daarvan een normale kamerplantmest, die je tussen april en september elke 14 dagen in een halve dosis geeft. Maar wees voorzichtig: zeer stikstofhoudende meststoffen leiden snel tot overbemesting, daarom zijn hele en blauwkorrelige producten niet geschikt. Het is beter om een stikstofarme meststof te gebruiken, omdat dit de weelderige bloei beter bevordert. Tijdens de wintermaanden is er geen bemesting.
Snijd de epiphyllum goed door
Epiphyllum-bladcactussen zijn zeer compatibel met snoeien, maar mogen alleen worden gesnoeid als het echt nodig is, bijvoorbeeld omdat ze te groot zijn geworden voor hun locatie. De planten ontwikkelen uit zichzelf een min of meer symmetrische groei, die bij een verkeerde plaatsing van de schaar ongelijk kan worden. Alleen zieke, dode of gebroken scheuten en dode bloemen mogen worden verwijderd. Knip deze net onder de bloemkop af.
Verspreid Epiphyllum
Epiphyllum-bladcactussen zijn gemakkelijk te vermeerderen door stekken of door te zaaien, waarbij je geduld moet hebben met de zaadvermeerdering: Afhankelijk van het type en de variëteit is de kiemtijd enkele weken tot zelfs maanden.
Voortplanting via stekken
Om stekken te vermeerderen, snijdt u in de vroege zomer gezonde scheuten van ongeveer 15 centimeter lang af, waarvan de grensvlakken een tot drie dagen moeten drogen voordat ze worden geplant. Plaats dit dan ongeveer drie centimeter diep in een plantenbak gevuld met groeisubstraat (9.05 € op Amazon *) of onbevruchte kokosgrond en houd het de komende weken licht vochtig. In de regel kunnen de meeste bladcactussen vrij gemakkelijk worden geroot en al na een paar weken hun eerste groei vertonen.
zaaien
U kunt de zaden voor zaaien verkrijgen bij speciaalzaken of door de rijpe vruchten van uw bladcactussen te verzamelen. De ideale tijd om te zaaien is de lente. Zaai de zwarte zaden op onbevruchte kokosgrond, kokosgom of speciale kokoskorrels en bedek ze in geen geval met substraat - alle soorten zijn lichte ziektekiemen. U kunt de plantenbak het beste in een binnenkas plaatsen of deze afdekken met doorschijnende folie of glas. Houd de ondergrond vochtig door deze te besproeien met kalkvrij water.
Overwinteren
Voor een weelderige bloei van de Epiphyllum bladcactussen is een winterrustfase belangrijk, waarin de planten wat koeler staan bij tien tot maximaal 15 graden Celsius en ook nog maar weinig water krijgen en niet meer bemesten. Desalniettemin is er veel licht nodig, daarom moeten de bladcactussen ook in de winter zo helder mogelijk zijn. Een permanent warme overwintering is schadelijk voor de planten, omdat het ze verzwakt en vatbaarder maakt voor ziekteverwekkers en ongedierte.
Lees verder
Ziekten en plagen
Met de juiste zorg zijn Epiphyllum-bladcactussen ongevoelige, robuuste kamerplanten die zelden worden getroffen door ziekten. Als de planten nog steeds ziek zijn, ligt de oorzaak meestal bij verkeerde verzorging:
- Rot op scheuten en wortels: te veel vocht
- verdorde, dunne scheuten: droogheid
- lichte, witachtig groene vlekken op de bladtakken: virusinfectie
- kurkachtige vlekken: schimmelinfectie
Bij alle tekenen is het enige dat helpt, de zieke plantendelen royaal terug te snijden en over te brengen naar vers substraat en een nieuwe pot. Spintmijten, wolluizen en schaalinsecten komen vaak voor op ongedierte.
Tips
In de winter mogen bladcactussen niet worden besproeid, anders hebben ze de neiging te rotten.
Soorten en variëteiten
Epiphyllum is een epifytisch groeiend plantengeslacht uit de cactusfamilie (bot. Cactaceae), die vanwege hun struikachtige groei tot de bladcactussen worden gerekend samen met soorten van verschillende cactussoorten. Deze omvatten bijvoorbeeld de kerstcactus en de paascactus, die echter tot andere geslachten behoren en slechts in de verte verwant zijn. Er zijn zo'n 17 verschillende Epiphyllum-soorten, waarbij voornamelijk bijzondere hybride vormen worden gekweekt. Deze worden als minder gecompliceerd beschouwd en vormen vaak meerdere keren per jaar grote, geurige bloemen.
De volgende soorten en cultivars worden in het bijzonder aanbevolen:
- Epiphyllum ackermannii: bijzonder rijkbloeiende soort met lichtrode tot rode bloemen tot 12 centimeter groot
- Epiphyllum anguliger: bloemen tot 18 centimeter groot, wit van binnen en geel van buiten
- Epiphyllum hookeri: soort uit Zuid-Amerika met tweekleurige bloemen die van binnen wit zijn en van buiten geelbruin, bloemen hebben een intense geur van lelies en gaan alleen 's nachts open
- Epiphyllum oxypetalum: puntige, kleine bloemen met rode buitenste bladeren
- 'German Empress': rijkbloeiende hybride variëteit met talrijke felroze bloemen
- 'Spring pracht': aangenaam geurende, smalle bloemen met paarse bloembladen
- 'Heavenly Eye': zeer grote, tot 17 centimeter grote bloemen in helder karmijnrood
- 'Knebels Dickchen': sterke karmijnrode bloemen met oranjerode bloembladen
- 'Queen Ann': vormt zeer grote, zuiver witte bloemen met een diameter tot wel 20 centimeter
- 'Siegfried': veel aangenaam geurende, bleekroze bloemen met gele bloembladen
