oorsprong
De andere veel voorkomende Duitse naam voor de mosselcipres is Hinoki-valse cipres - en deze naam resoneert al veel over zijn oorsprong. Juist - de Chamaecyparis obtusa, zoals hij botanisch wordt genoemd, komt natuurlijk uit Japan. Dit wordt niet alleen gesuggereerd door de naam, die zo Oosters klinkt, maar ook door de artistieke uitstraling, die zo typerend is voor de Japanse tuincultuur. Vanuit Duits oogpunt werd de mosselcipres voor het eerst beschreven door de plantkundigen PF von Siebold en JG Zuccarini in het midden van de 19e eeuw.
lees ook
- De optimale verzorging van de mosselcipres
- De mosselcipres wordt bruin - oorzaken en bestrijding
- Mosselcipres kweken als bonsai
In hun thuisland heeft de mosselcipres veel meer dan alleen een decoratieve tuindecoratie. Vanwege zijn vele andere positieve eigenschappen wordt het eerder ook voor economische doeleinden gebruikt. Het bevat bijvoorbeeld waardevolle etherische oliën in hout en naalden, waaruit de zogenaamde hinoki-olie wordt gewonnen. Hun lichte hout, dat heerlijk naar citroen ruikt, wordt in Japan ook gebruikt als nobele grondstof voor heilige gebouwen zoals tempels en paleizen, voor heiligdommen en ook voor tafeltennisbatjes.
Hier wordt de mosselcipres echter voornamelijk alleen gebruikt voor siertuinen. Vooral de dwergvormen zoals de mosselcipres komen in dit land veel voor.
Oorsprong in één oogopslag:
- Schelpcipres komt uit Japan
- Voor het eerst beschreven door Duitsers in het midden van de 19e eeuw
- In Japan niet alleen gebruikt als decoratief, maar ook als waardevol hout voor heilige gebouwen
- Ook voor de extractie van Hinoki etherische olie
- Bij ons liever alleen voor tuinornament, vooral de dwergvormen
groei
De mosselcipres behoort tot de cipressenfamilie en groeit daarom als een groenblijvende conifeer. Hun habitus kenmerkt zich door een uitgestrekte zuilvorm en een originele, ietwat eigenzinnige kroonstructuur door de wat onregelmatige vertakking. De kroon staat al op de grond en vormt kegelvormige, brede scheuten. Deze zijn plat en waaiervormig, zodat aan de uiteinden de brede, schelpvormige structuren die hem zijn naam geven naar voren komen.
Schelpcipressen kunnen wel 40 meter hoog worden, maar de dwergschelpcipressen, die in dit land vaker voorkomen, zijn maximaal 2,50 m hoog en 1,5 m breed. Ze groeien ook erg langzaam. Het van binnen lichte stamhout is omgeven door een roodbruine bast.
Groeikenmerken in het kort:
- Kolomachtige groei
- Diepe, uitstekende en onregelmatig gestructureerde kroon
- Breed uitgewaaierde, platte, schelpvormige scheutuiteinden
- Groeihoogten tot 40 meter, bij dwergen slechts ongeveer 2,50 m hoog
bladeren
Het korte naaldblad van de mosselcipres heeft een typische cipresschubachtige textuur en hecht zich dicht bij de scheutuiteinden. Deze zijn waaiervormig opengespreid en lijken gecomprimeerd - zo vormen de bladgroepen hun typische schelpvorm. De kleur van de bladeren is diep donkergroen.
Bloemen en fruit
Kortom, mosselcipressen ontwikkelen van nature bloemen en kegels met het oog op hun voortplanting. De kegels hebben een dicht, geschubd, bolvormig uiterlijk van ongeveer 8 tot 12 millimeter in diameter en zitten als nesten in de scheutuiteinden. De tuinvormen die in dit land worden gekweekt, zijn echter steriel - ze ontwikkelen geen bloemen of kegels.
Welke locatie is geschikt?
De mosselcipres geeft de voorkeur aan een meer gedeeltelijk schaduwrijke plek. Te veel zon kan het beschadigen - u moet er echter voor zorgen dat het van alle kanten zoveel mogelijk licht ontvangt, anders heeft het de neiging onregelmatig te groeien.
Zeker buiten is dat natuurlijk niet zo gemakkelijk - met een zuidelijke oriëntatie, waar de coniferen vanuit het westen en oosten worden verlicht en bomen en dergelijke in het zuiden. is gearceerd, maar het kan gemakkelijk lukken. Met de emmercultuur kan het risico van groeiachterstand natuurlijk worden tegengegaan door simpelweg te draaien.
Je moet de mosselcipres niet in een rotstuin zetten - ook al zou zijn Japanse uiterlijk er goed uitzien in een grindbed uit het Verre Oosten. Ze houdt niet van de droogte en de hoge warmtestraling van het steenachtige bedoppervlak.
Locatie-eisen in het kort:
- Nogal halfschaduw, niet te intens zonnig - kans op droogteschade
- Let van alle kanten op gelijkmatig licht om scheefgroei te voorkomen
- Locatie in de rotstuin wordt niet aanbevolen
Lees verder
Welke aarde heeft de plant nodig?
De mosselcipres heeft een doorlatend, fris, vochtig en relatief humusrijk plantensubstraat nodig. De pH-waarde moet in het vrij lage, d.w.z. kalkarme bereik liggen. Als u de mosselcipres in de volle grond plant en op de geplande locatie een nogal leemachtige, zware grond vindt, moet u deze losmaken en goed verbeteren met zand en bladcompost. Een drainagelaag van grind is ook zeker niet mis.
Voor het substraat in de kuip gebruik je hoogwaardige, voedselrijke potgrond, die je losmaakt met een portie zand of kokosvezels en een beetje lavakiezel. De mosselcipres in de pot is ook blij met constante voedingsstoffen met compost.
Overzicht van aarde-eisen:
- Goed gedraineerd, humusachtig, fris en vochtig
- pH-waarde vrij laag
- Zware grond in het open veld losmaken en opwaarderen met zand- en bladcompost, drainagelaag van grind
- In de pot: goede, voedselrijke potgrond met een beetje compost en zand
Hoe transplanteer ik correct?
Er zijn maar weinig tuinplanten die graag worden getransplanteerd, vooral als ze buiten worden gekweekt. Schelpcipressen zijn geen uitzondering. Hoewel ze over het algemeen erg robuust zijn, betekent hun trage groei dat ze niet gemakkelijk voet aan de grond krijgen op een nieuwe locatie. Als u ze echter absoluut wilt implementeren, gaat u als volgt te werk:
Kies de herfst als tijd waarin de coniferen hun belangrijkste groeifase achter de rug hebben, maar er is nog geen sterke vorst. Graaf de kluit zo royaal en voorzichtig mogelijk uit en zet de boom in het nieuwe plantgat, dat u heeft voorzien van een basisbed van een grinddrainlaag en zanderige compostgrond. Vul vervolgens het kuiltje met humusrijke grond en druk het rondom stevig aan en giet krachtig. Een laag mulch bovenop het plantgebied wordt aanbevolen om het gestreste wortelsysteem te beschermen tegen beschadiging door kou en tegen uitdroging.
Snoei niet terug om de onvermijdelijke schade aan de wortels te compenseren. In het geval van de langzaam groeiende conifeer is dit meer verzwakken dan versterken.
Lees verder
Snijd de mosselcipres correct
Voor de dwergcipressen die in dit land worden geteeld, is in principe vormsnoei-onderhoud niet nodig. Ze groeien sowieso heel langzaam en ontwikkelen hun karakteristieke structuur het beste als ze alleen worden gelaten. In het bijzonder is radicaal snoeien niet aan te raden voor de naaldboomsoort, aangezien het niet ontspringt uit bezuinigingen in het oude hout. Jongere exemplaren kunnen, als hun vorm niet naar wens verloopt, nog worden ingekort in de buitenste delen van de veer. Maar snoei nooit meer dan 3 cm terug.
Lees verder
bonsai
Echter, net als veel andere cipressen, zijn minischelpcipressen ook geschikt voor bonsai-teelt in de tuin. Vooral in een voortuin kan een artistiek gevormde schelpcipres erg decoratief zijn. Voor het ontwerp is het vooral aan te raden om met nauwkeurig bladsnijden te werken. Strenge en regelmatig bedrade takken komen goed tot hun recht wanneer de mooi gevormde naalden zich in nauwkeurig gevormde struiken aan de uiteinden van de takken bevinden.
Bij draadstammen en takken, verwijder de draden vanaf mei, wanneer de dikte begint te groeien. Dit voorkomt sporen van bedrading of ingroei. Bemest een mosselcipres regelmatig tijdens de groeifase.
Lees verder
De mosselcipres plant zich voort
Het kweken van een mosselcipres is niet geheel triviaal. Vanwege zijn over het algemeen langzame groei is het ook niet zo krachtig als het gaat om vegetatieve reproductie. Toch is de snijmethode eigenlijk de enige voorkeursmethode voor particuliere tuinders. Je krijgt sowieso geen zaden met steriele tuinvormen.
Bij jongere moederplanten die nog in vol sap zitten, heb je over het algemeen een grotere groeikans. Bij oudere exemplaren kan het erg ingewikkeld worden. Snijd in de nazomer de meest verse scheut ongeveer 15 centimeter lang vanaf het bovenste deel van de kruin met een schuine snede. Ontblader het behalve een paar bovenste bladeren. Het wordt sterk aanbevolen om het snijvlak in bewortelingspoeder te dopen.
Zet de op deze manier voorbereide stekken in een plantkom met humuspotgrond. De groeikansen zijn het grootst als u een (mini) kas heeft waarin u de stekken een gelijkmatig warm, vochtig en beschermd klimaat kunt bieden. Het moet veel licht krijgen, maar moet worden beschermd tegen direct zonlicht.
Als het stekje nieuwe scheuten vormt, heb je - of heb je ER - het gehaald en is het gegroeid. Blijf het in de winter in huis of in de kas kweken. De jonge mosselcipres mag pas na het eerste levensjaar buiten worden geplant.
Lees verder
Ziekten
De mosselcipres is erg gevoelig voor wateroverlast. Als uw plantbasis niet doorlaatbaar en humus genoeg is, kan deze worden aangevallen door de schimmel Phytpphtora cinnamomi, waardoor de wortels gaan rotten en de plant afsterven. Bij het planten is het essentieel om te zorgen voor voldoende drainage en het goed losmaken van zware gronden met grofkorrelig zand.
De mosselcipres kan ook worden getroffen door de schietsterfte die vaak voorkomt bij coniferen. U kunt deze ziekte herkennen aan afstervende scheuten en zwarte stippen op de aangetaste plekken. Met een fungicide kan de dood van scheuten onder controle worden gebracht.
Lees verder
Ongedierte
De mosselcipres kan af en toe worden aangevallen door schaalinsecten of spintmijten.
Schaal insecten
Schaalinsecten zijn o.a. te herkennen aan de honingdauw die ze afscheiden bij het zuigen aan de sappige scheuten van de mosselcipres. Als je niet oppast, kan roetzwam ook onder de honingdauw nestelen.
Is de aantasting door schilfers nog vrij zwak, pak de dieren dan eerst mechanisch aan door ze met een vochtige doek of tandenborstel uit de plant te halen. Je kunt de mosselcipres dan verwennen met een brouwsel van brandnetels of boerenwormkruid. Als de besmetting verder gevorderd is, kunt u toevlucht nemen tot preparaten op oliebasis die ervoor zorgen dat de luizen stikken.
Spintmijten
Deze parasieten zijn eigenlijk meestal kamerplantplagen. Maar ze stoppen ook niet bij de smakelijke scheuten van mosselcipressen. Ze laten zich gemakkelijk verraden door de fijne webben waarmee ze de takken en bladeren van de waardplant bedekken. Met een structureel robuuste plant als de mosselcipres kun je hier werken met een sterke waterstraal uit de tuinslang. Sproei ze grondig af, indien nodig meerdere keren. Dit zou normaal gesproken de besmetting onder controle moeten kunnen krijgen.
In het geval van te hardnekkige populaties, kan het zijn dat u de geïnfecteerde plantendelen moet afsnijden en zo grondig mogelijk moet verwijderen, bij voorkeur verbrand. Het gebruik van roofmijten, bijvoorbeeld in de vorm van de galmug Feltiella acarisuga, is bijzonder ecologisch verantwoord. Ze kunnen alleen worden gebruikt op geplante mosselcipressen in de zomer, wanneer de temperatuur hoger is dan 20 ° C. Alleen dan hebben de nuttige insecten geschikte leefomstandigheden. Bovendien moet er een hoge luchtvochtigheid zijn.
sorteert
De dwergvariëteit 'Nana Gracilis' komt het meest voor in speciaalzaken. Maar er zijn ook een paar andere gecultiveerde vormen die voornamelijk van elkaar verschillen in hun bladkleur en deels ook in hun groeiwijze.
Chamaecyparis obtusa 'Nana Gracilis'
In het Duits wordt de variëteit eenvoudigweg dwergcipres genoemd. Zijn groei is inderdaad dwergachtig - hij bereikt een maximale hoogte van 3 meter en een breedte van ongeveer 2 meter. Het vertoont een compacte, goed vertakte, aanvankelijk bolvormige en later meer conische groei. De horizontaal uitstekende takken vormen dichte naaldbussen. Dankzij het compacte, nette uiterlijk is het ras ook zeer geschikt voor grafbeplanting.
Chamaecyparis obtusa 'Lycopodioides'
Deze variëteit wordt in het Duits ook wel koraalcipres genoemd. Deze naam geeft al zijn specialiteit aan: het vormt in feite koraalvormige, gedraaide scheuten, waardoor het een veel fijner uiterlijk krijgt dan de meeste van zijn soortgenoten. Haar naaldkleur is een koele wintertaling. Qua hoogte en breedte is hij ongeveer even groot als de variëteit Nana Gracilis.
Chamaecyparis obtusa 'Fernspray Gold'
De naam zegt het ook al voor dit ras: het kenmerkt zich door zijn goudgele naaldkleur, wat het een fris, delicaat karakter geeft. Zijn groei is ook uitzonderlijk: hij vormt licht gebogen takken die zich uitstrekken vanaf de grond met taps toelopende punten en fijne naalden. Hierdoor lijkt het op een varen. De Fernspray Gold groeit erg langzaam.
Chamaecyparis obtusa 'Aurora'
De soort Aurora kenmerkt zich ook door geelachtig naaldblad en kan daarom vooral in combinatie met donkerbladige coniferen een bijzonder aantrekkelijk kleuraccent geven. Net als bij de Nana Gracilis groeit hij vrij bossig en compact, maar wordt hij beduidend kleiner met een maximale hoogte van een meter. Hij bereikt een breedte van 60 cm.
Chamaecyparis obtusa 'Pygmaea'
Dit ras vertoont een vrij bolvormige groei en is met een hoogte van 3,50 meter iets groter dan de andere dwergsoorten. Het naaldblad heeft een frisgroene kleur die in de herfst bruin verkleurt.
