Naam en biodiversiteit
Eiken behoren tot de beukenfamilie, hun botanische naam is Quercus. Onder dit geslacht zijn meer dan 600 soorten verzameld, die allemaal min of meer van elkaar verschillen.
lees ook
- Dit is hoe een eik groeit
- Eik zagen - wanneer de grip op de zaag acceptabel is
- Waar is de oudste levende eik ter wereld?
distributie
Het belangrijkste verspreidingsgebied van de eik is het noordelijk halfrond, waar de biodiversiteit het grootst is en het een van de belangrijkste loofboomsoorten is.
Sommige eiken soorten komen ook voor in Noord-Amerika, Midden-Amerika, Eurazië en Noord-Afrika.
De meest voorkomende soorten in Duitsland
Er zijn ongeveer 30 soorten eiken in Duitsland. Koploper - gemeten naar de mate van verspreiding - is de Engelse eik, ook wel de Duitse eik genoemd. Andere belangrijke soorten zijn:
- Zachte eik
- Moeras eik
- Wintereik
- kalkoen
Grootte en leeftijd
De eik kan tot 40 m hoog en 1000 jaar oud worden. Maar dit zijn topwaarden die niet elke boom en niet elke soort kan bereiken. De gewone eiken en wintereiken die in dit land wijdverspreid zijn, bereiken een leeftijd van wel 800 jaar en ontwikkelen zich onder ideale omstandigheden tot statige bomen.
Stam en schors
De stam van de eik wordt met de jaren sterker en kan een omtrek bereiken van wel 8 m. Maar er zijn ook grote verschillen tussen de individuele eiken soorten, die ook terugkomen in de vorm. Sommige groeien recht, andere krom.
De bast is op jonge leeftijd dun en helder van kleur. In de loop van de jaren wordt de kleur donkerder totdat deze een bruine tint heeft bereikt. Dan is de schors allang veranderd in een dikke en gebarsten schors.
Root-systeem
De eik vormt sterke penwortels die diep in de grond doordringen. Ze kunnen een lengte bereiken tot 40 m. Hierdoor kan het wortelstelsel net zo krachtig zijn als de kruin van de boom. Daarom wordt de eik ook als stormvast beschouwd. Het wortelstelsel wordt aangevuld met fijnere wortels die breder zijn.
bladeren
De bladeren van de eik ontkiemen elk jaar opnieuw. Bij ons gebeurt dit tussen april en juni, afhankelijk van het weer. De bladeren van alle eiken soorten hebben zogenaamde inkepingen, verder zien ze er allemaal anders uit.
- ze zijn verkrijgbaar in verschillende tinten groen
- Lengte en vorm variëren
bloeit
De bloesems van de eik verschijnen na ongeveer 60 jaar en daarna op een afstand van 2 tot 7 jaar. Tegelijk met het blad ontkiemen de bloemknoppen. Op elke eik zijn zowel mannelijk als vrouwelijk te bewonderen.
- mannelijke bloemen zijn op hangende katjes 2-4 cm lang
- vrouwelijke bloemen zijn kleiner en hebben een knoopvorm
Fruit en zaden
De vruchten van de eiken zijn de eikels die we in de herfst onder de boom vinden. Elk van hen heeft een of soms twee zaden erin.
Het fruit kan aan varkens worden gevoerd, terwijl andere boerderijdieren het minder verdragen. Ze werden gebruikt om een koffiesurrogaat en eikelbrood te maken. Natuurlijk zijn ze ook voor kinderen prachtig handwerkmateriaal.
Vermenigvuldiging
De gevallen eikel blijft ongeveer zes maanden houdbaar. Hieruit kan iedereen zijn eigen eik laten groeien. In het voorjaar wordt een onbeschadigd exemplaar in een pot geplant zodat hieruit een nieuwe boom kan ontstaan.
Locatie en bodem
De eik is een lichte boom die niet van schaduwrijke plekken houdt. Als het om de ideale vloer gaat, stelt het aanpasbare eiken geen hoge eisen. Maar hij moet zeker los zitten, zodat je penwortel gemakkelijker zijn weg naar de diepte kan vinden.
Ziekten en plagen
Veel voorkomende eiken ziekten:
- Eiken vuurspons
- Eiken echte meeldauw
- kanker
- Schors brandewijn
De meest voorkomende soorten ongedierte zijn:
- Groene eiken mot
- Gemeenschappelijke Frostworms
- Eikenprocessierups mot
- zigeunermot
- Eiken prachtkever
Voordeel / toxiciteit
Het eikenhout is sterk en duurzaam en daarom een belangrijke economische troef. Er worden voornamelijk meubels van gemaakt.
De bladeren en vruchten van de eik zijn niet giftig, maar erg bitter. Om deze reden worden de bitterstoffen eerst uit de eikels verwijderd voordat ze als eikenmeel in de keuken worden gebruikt.
